hayatın mucizesi gibi birşeydir, izmir'de doğmuş, büyümüş ve hali hazırda bu şehirde yaşayanlar için.
evi okula daha yakın diye anneanneyle yaşanmaktadır. sabahın dokuzunda dikilmiştir başınıza "kalk yavrum, bak kar var her yer bembeyaz" diye.
kendisiyle sabah kahvesini içmek için sizi sıcacık yatagınızdan tam iki saat edecek diye buldugu türlü uyandırma bahanelerinden birisi zannedersiniz. zaten haftada bir aynı bahaneleri tekrar ettiğinden ihtimal bile vermezsiniz.
yarım saat sonra çalan telefonlara uyanırsınız. uyku sersemi açılan telde bu kez anne vardır. koş bak kar yağmış uyuma diye bağırır telefonda. zannedersiniz kapıma pink martini gelmiş, şahsıma özel konser verecekler. bu ne heyecan derken dank eder.
kar laaaaaaan kar diye bağırır her hücrem. koltuğa zıplar camdan bakarım. hakikaten de her yer bembeyazdır. kimle kar topu oynamak zevkli olacaksa birbir aranır hepsi. ve 1 saat içinde kampüste toplanılır.
kardan donan kırmızı mor arası parmaklar, isabet eden kartopları, ıskalananlar. sonra tabii ki kardan adam. insan dasçı olunca kardan adamıda başka oluyor tabii ki.
21 yıllık bir izmirli için hayatımda gördüğüm ve tadını ev çok çıkarttığım kardı herhalde. teşekkürler mikail, teşekkürler balkanlardan gelen soğuk hava dalgası.
