dünya' da eşi benzerinin nadiren görüldüğü en güzel gün batımlarından birini yaşayan kenttir izmir ve bu şehrin güzelliklerinden sadece birisidir günbatımı.
yılmaz özdil'in kaleminden izmir'de güneş batarken atatürk'ün bir anısı:
yıl 1923... izmir...
adres, numara 248, kordon...
naim palas... ikinci kat...
cumbada oturuyor mustafa kemal.
sevmez fazla yemeği.
leblebi var yine önünde...
garson titriyor. çünkü çocuk, rum.
sesleniyor gazi, şefkatli bir ses tonuyla...
"vre dimitri" diyor, "gel bakayım."
çocuk, "buyur pasam" diyor, ş'lere dili dönmeyen, kırık dökük türkçesi'yle.
"sizin kosti" diyor... işgal sırasında izmir'e gelen yunan kralı konstantin'i kastederek... sizin kosti, geldi mi buraya?
geldi pasam...
oturdu mu bu masaya?
oturdu pasam.
güneş batarken rakı içti mi?
içmedi pasam.
e o zaman sormadın mı çocuk, ne halt etmeye almış izmir'i?