Arkadaşınla oturmuşsundur yemek yenmiş ve ardından sigara içilmektedir. Tam koyu bir sohbet esnasındayken karşıdan bir çocuk gelip masada duran çakmağı izin dahi istemeden alıp sigarasını yakıp teşekkür ederek bırakmıştır. insan olan nezaketende olsa sorar pardon ateşinizi alabilir miyim diye sanki vermeyeceğim ama işte hödük izinden ne anlar. o çakmağı aldığında tam yakarken "tabiki alabilirsin" diyecektim ki demedim, diyemedim çünkü sonradan aklıma geldi. (bkz: türkün aklı sonradan gelir)
terbiyesizliğin daniskasıdır. muhtemelen o masadaki çakmağın sahibi bayandır/kızdır/hatundur/kadındır/dişidir. bu eylem sahibi "ben rahat bir piçim, izin istemeden çakarım" izlenimi uyandırmak istiyordur. aman dikkat! işte sen orda ona laf sokacaksın, o cevap verecek, derken muhabbet bağına girdik bu gece... temennisi bu mına koduğumun ukala dümbeleğinin. şu girişimciliği, özgüveni farklı alanlarda sergilese belki eli ekmek tutacak ibnenin. ama yok. varsa yoksa çakmak peşinde. bi de izin istemeden... pezevenk afedersin.
-lan alooo! n'apıyorsun sen?
+n'oldu abi?
-ne diye o çakmağı alıp sigaranı yaktın?
+çakmak benim, sigara benim, ben benim, sen kimsin?
-ben de benim... yahu hakkaten, niye izin istemedin?
+çakmak benimdi abi...
-onu demiyorum, niye izin istemedin?
+hacım senin beni dövesin var. vur bana çılgınca!
