sanırım bu başlıkla yaş aralığımı ifşa edicem... evet ben yolu yarılamış, 35ine merdiven dayamış bir bağyan değilim...
çocukluğumuzda bize yön göstermiş, ışık tutmuş; uğruna kavgalar ettiğimiz, her pazar televizyon karşısına kurulup sırf dizilerini izlemek için babalarımızla tartışmalara girdiğimiz, şimdilerde özlemle yad ettiğimiz grubun iz bırakmış olan şarkı sözleridir.
başlıyorum?
''tam mutlu oldum derken, yıktın bütün dünyamı...''
tam 3 dakika 45 saniye. yürüyerek 10 dakika süren yol aynı yerlerden geçerek tam 3 dakika 45 saniyede katediliyor ve her dinleyişimde o arabanın ön camından ılık haziran akşamlarının havası çarpıyor yüzüme.
bir kız çocuğunun ergenlikten önceki son çıkışta yaşadıklarını fark etmesi. o çocuk ben değildim ama ben gibiydim. tuhaf olan aradan yıllar geçti hala değişmedi o. değişmesine izin vermediler.
çizgi film izlemenin eziklik, animasyon izlemenin cool olduğu zamanlar... sanki aralarında uçurumlar varmış gibi çocukluğun getirdiği o ''çok fark var!'' düşüncesi. buna rağmen adeta ayin müziğine çevrilen şarkı.
bu arada hep gülçin olmak isteyen ama zorla yasemin yapılan o kız benim maalesef. gülçin o üç kalbin en hüzünlüsü -hala...
