iyiliğin, iyilik yapmanın şöyle bir durumu var bence. iyilik yaparsan, o yaptığın seni bir şekilde bulur evet. ama o yaptığının iyiliğin karşılık geleceği durumları, bulacağı olayları sen belirleyemezsin, biz belirlemeyiz bence. insanlar belirleyeceğini sandığı için, sanırım belirleyemediklerinde iyiler kaybeder diyorlar. bu bir şeyin karşılığını beklememek, istememekten öte bir şey. iyilik denilen şey gerçekten yapıldığı zaman, beklenti olsun veya olmasın zaten iyi hissettirir. beklentisiz iyilik yapıp, karşılığını almak istememek diye bir şey pek olmuyor. o karşılığı almak için sabır gerekiyor. alamadığını düşünsen, görsen bile vicdani hissiyatı daha önemli oluyor.
günümüzde daha çok kötülük yapmak için yapılan fedakarlık olarak tanımladığımız bir görecelilik. Haşmet babaoğlu köşesinde şu şekilde bahsetmektedir;
--spoiler--
Birçoğumuz en son kime iyilik yaptığımızı hatırlamaz olduk. Belki de bu erdemli davranışın çarkları böylesine hızlı dönen bir dünyada çok fazla alıcısı yok.
Ama daha da ilginci, bu eylemin giderek bir kötülük aracına dönüşmeye başladığıdır.
Yanlış okumadınız.
Kötülük için iyilik yapmak. Mümkün bu.
iyilik yaparken iki üç hamle sonra bu iyiliği bir hançer gibi kullanmayı hesaplayanlar olmadığını sanmayın sakın.
Peki, nasıl olur da bu kadar soylu bir davranış kalbimizdeki balans ayarının bozukluğu sonucu bir ihanet eylemine dönüşür?
Önce eskilere gidelim...
Bir akşam vakti Hz. ibrahim'in yaşadığı köyden geçen yaşlı bir yolcu, misafir olup geceyi geçirebileceği bir ev aradı. Hz. ibrahim'in kapısını çaldı ve kendisini misafir edip edemeyeceğini sordu.
Yolcu seksen yaşındaydı ve o yaşına kadar hiç iman belirtisi göstermeden yaşamıştı.
Hz. ibrahim ise kapısını çalan bu insanı Hak yoluna davet etmesinin peygamberliğinin gereği olduğunu düşünmekteydi.
Bir şartım var dedi adama.
Senin Allah'a iman etmeni istiyorum. Kabul edersen misafirim olursun.
Adam kızdı. Kabul etmedi ve akşamın son ışıkları altında köyün ufkuna doğru ilerledi.
Tam o sırada Hz. ibrahim'e ilahi uyarı geldi.
Ey ibrahim, biz o insana ömür verdik, mal verdik, evlatlar verdik, rızk verdik. Bunun karşılığında ona şart koşmadık. Ama sen kulum, ona bir gecelik misafirlik için iman etmeyi şart koştun.
Bu uyarıyla aklı başına gelen Hz. ibrahim hemen koşup adamı durdurdu ve evine çağırdı.
Adam koştuğun şarttan neden vazgeçtin? diye sordu.
Hz. ibrahim Allah bana hiçbir karşılık istemeden ve senin iyiliğin için olsa bile şart koşmadan iyilik yapmamı emretti karşılığını verdi.
Bunun üzerine seksen yıl bihaber yaşadığım Allah'a şimdi iman ediyorum dedi adam.
Şimdi bana, iyi de hocam, bu eski bir mesel, zaman değişti, günümüze gelelim diye çıkışabilirsiniz.
Peki! Olay geçen Ramazan'da istanbul Bağcılar'da yaşandı.
Bir grup insan bir araya gelip fakirlere maddi yardım götürmeye koyuldu. Bir gün karşılarına çok muhtaç yaşlı biri çıktı. Ona düzenli olarak 200 TL ödemeye başladılar.
Aradan bir müddet geçmişti ki, yine böyle bir başka fakire raslayıp ihtiyaçlarını sordular, yardım önerdiler.
Adam reddetti: Bana her ay birisi 100 TL ödüyor zaten
Bunun üzerine yardımsever dostlarımız bizi bu zatla tanıştır da çabalarımızı birleştirelim deyince, adam onları götürdü.
Karşılarına çıkan kişi, o her ay 200 TL ödedikleri yaşlı ve çok fakir adamdı.
Dostlarımız şaşırdılar ve oracığa çöküp ağladılar.
Evet, iyilik yürek işidir!..
Ve bildiğim bir şey varsa o da iyiliğin artık birçoğumuzun becerebileceği bir iş olmadığıdır.
--spoiler--
sabır ister. ciddi ciddi sabır ister. cüzdan buldum herife ulaşmak için adeta çaba harcıyorum. facebooktan buldum ama ekleyemiyorum. mesaj attım diğer kutusuna bakmazsa nah görür. en son bi fotoğrafta etiketlenmiş. o fotoğraftaki 3 erkeği ekledim 2 si engelledi biri de halen kabul etmedi. acele ediyorum ki ehliyet, kimlik vb kartları bi daha çıkarmaya uğraşmasın diye ama tüm çabalarım sonuçsuz. bir sürü kredi kartı var bankayı arayıp şu numaralı kartın sahibine ulaşın desem nolur onu da bilmiyorum. Ulan dedem 77 yaşında halen cüzdanında adı soyadı, açık adresi ev ve cep telefonu yazan bi kağıt taşıyor. Bu insanlar niye taşımaz? hadi onu geçtim. bir kız facebookta arkadaş ekle butonunu kapatır da bi erkek niye kapatır? kafamda deli sorular.
aslında toplumsal baskıyı farkında olarak ya da olmayarak üzerimizden atmak, vicdanımızı rahatlatmak ve "bakın ben ne kadar iyi birisiyim" diyebilmek için eyleme döktüğümüz davranıştır.
