her iyiliğin sonunda iyilik bulan olsaydı hangi insan sebep olmak istemezdi... öyle bir toplum olduk ki artık yaparken dahi birkaç defa düşünmek gerekiyor.
tanım: çıkarsız davranarak yapılacak olan iyilik sebebidir.
dünyada karşılık beklemeden iyilik yapan insanlar bir tek anne babalardır ki onların bile iyiliklerinin altında çoğu zaman kendilerini düşünmeleri yatar.
iyilik yapan insan kendisi için yapar, en masum iyilik bile insanın kendini daha iyi hissetmesi için yapılır. kısacası her iyiliğin temelinde bencillik vardır.
bencilliktir. saf iyilikten söz etmek imkansızdır.
şu şekilde:
-nasıl iyilik yapmış olursun?
mesela tanımadığın biri olmasına rağmen; kişinin herhangi bir ihtiyacını gidermen. (cevapta tanımadığın birini seçmemin sebebi tekrar bir soru daha türetmesini engellemek içindir).
tek tek analiz edecek olursak: ortada ihtiyacı olan bir insan var; ilk olarak ''insani duygu''larla hareket eden birey ''ben bu kişinin ihtiyacını giderebilirim'' diyerek ''görev''ini yerine getirmek istiyor ve getiriyor. ikinci planda ise kişi iyiliği kendisi için yapmış oluyor.''ben iyi bir insanım ve iyilik yapabiliyorum tabii ki insanlar iyi insanları severler, beni de sevecekler'' insanı iyi hissettiren duygunun temelinde de bu yatmaktadır. çünkü sen toplumda saygıdeğer biri olmak istiyorsun, bunu yaparken de en önemlisi kendini ikna etmendir; küçük dünyanda kurduğun bencilliklerle. yalnız insanın içindeki bu ''bencillik'' kötü sonuçlar doğuracak diye bir kaide yoktur nitekim hayat bize gösteriyor.
arkadaşımızın yazısını biraz açmış oldum. (#3438707)
iyilik yapmak istemektir sadece. karşılık beklemeden yapılır. hasta birine hâl hatır sormak iyiliktir. bu kişi zamanında sana kötülük de yapmış olsa sırf o hasta diye (kanser) onun durumunu sorup ona moral vermeye çalışıyorsanız siz iyi birisinizdir.
