iyiler genelde kötülük yapamadıkları için iyi derler kendilerine. ya fırsat bulamazlar ya da hiç düşünmemiş, hiç denenmemiştir kötülüğü yani kötülük bir seçenek bile değildir onlar için. bir kere yapsa sonraki eylem kararı olur ama bunlar alışkanlıktan iyilik yapar. çünkü toplumdan dışlanacağını düşünür ve çekinir, bir yerde çıkarını korur. bunları sosyo ekonomik çevreleri iyi yapar, hiç kötülüğe ihtiyaç duymadıkları için ahlaklı oluşlarıyla övünürler. psikoloji deneyleri de bunu gösterir(milgram'in itaat deneyi vs.) ne güzel buyurmuş zerdüşt, ne çok gülmüşümdür, keskin pençeleri olmadığı için kendini iyi zanneden zayıflara.
