iyiliği, iyi biri olduğun için yaparsın,iyi değilsen istesen de yapamazsın zaten,detaya takılıp konunun özünü çok kaçırıyorsunuz,yazık oluyor genç beyinlere.
iyiliği Allah rızası için veya sevap olsun diye yapmak çıkarcılıktır. Karşılık bekliyorsun çünkü. Amaç karşındakini mutlu etmek değildir burada. Allah rızası için iyilik yapan insan ise hocadan not almak için yağcılık yapan öğrenci gibidir. Hocayı hoşnut edersin yüksek sözlü notu alırsın, Allah'ı hoşnut edersin cennete girersin. Aynı mantık.
sadece allah rızası için yapacaksınız. ayet-i kerime şöyle der. "onlar, bir iyilik yaptıktan sonra bir teşekkür bile beklemezler, sadece allah rızası için yaparlar".
kant'a göre iyilik değildir. çünkü bir çıkar güdersin, burada da mutluluğu hedeflersin; lakin herkes için mutluluk anlayışı farklıdır bu sebeple de mutluluk hedefi temelinde oluşturulacak hiçbir etik sistemi evrensel/genel geçer olamaz. yani, kaba bir özetle kant'a göre ahlaktan söz edilebilmesi için kişi mutluluğunu hedeflememelidir. ahlak kişinin iyiyi istemesi halinde mümkündür.
yani iyilik diye tabir edilen eylemleri, içinde bulunduğumuz (çevre) veya inandığımız (din) değerler sisteminde bir kazanç elde etmek (toplumca takdir görmek, sevap kazanmak, cennete gitmek) amacıyla yapıyorsak bu eylemlerde ahlaktan söz edilemez. keza aynı şekilde kötülük diye tabir edilen eylemleri biz bir kaybı önlemek, (cehenneme gitmemek, toplumsal statüyü korumak) gibi amaçlarla yapmıyorsak, bu da yine (iyi veya kötü) ahlak dışı bir hareket olacaktır. (iyi ahlak'ı pozitif, kötü ahlak'ı negatif kabul edersek bu türden hareketler nötr olur. Yani kötü değildir; ama iyi de değildir.)
örneği şöyle verelim. bir tüccarın önüne bir fırsat çıkıyor. vergi kaçırarak büyük miktarlarda para kazanabilir. şimdi eğer bu tüccar vergi kaçırdığım ortaya çıkarsa toplumdaki değerim düşer ya da vergi kaçırmak günahtır, vergi kaçırırsam cezalandırılırım gibi düşünceler yüzünden vergi kaçırmamayı seçiyorsa, bu kişinin bu eylemi için iyi ahlâklıdır diyemeyiz. iyi ahlak, ödül ya da cezadan bağımsız olarak kişinin sadece ve sadece iyiyi istemesi ve doğruyu yapması durumunda mümkün olabilir. yani bu tüccar, alacağı cezayı hiç düşünmeden "vergi kaçırmak yanlıştır," diye düşünüyor ve vergisini ödüyorsa, o halde biz bu kişinin bu eylemi için iyi ahlaklıdır yargısında bulunabiliriz.
bir açı doyurmak iyiliktir ve bunun iyilik olduğunu biz insanlar nasıl belirledik?çünkü allah bizi yarattı ve davranışlardan bazılarına iyilik bazılarına kötülük dedi.yani din olmasa iyilik diye bir şey de olmaz kötülük diye bir şey de.e doğal olarak ödül ve cezayı da o kesiyor.ölümden sonraki hayatta ne halt edeceğimizi de o belirliyor.ve bir insanın cennet ve cehennem den başka çıkar yolu yoksa cenneti seçmesi kadar normal bir şey var mıdır?
burda bir sürü iyilik yapıp allah cennetine koymak isteyince hayır allah ım ben cehenneme gitmek istiyorum çünkü bunu cennet için yapmamıştım diyecek biri var mıdır?
müslüman bu dünyada da öbür dünyada da saadet istemeli.
hiç yapmamaktan iyidir. sonuç olarak bir insanı mutlu ettiyseniz sorun yoktur. zaten tersini başarmak, yaptığı iyiliği her şeyden arındırabilmek için yarım mevlana olması gerekir insanın.
iyilik, iyiliktir. sevap için, içinden geldiği için, mahmut abi dediği için yapmak bi' şey değiştirmez. iyiliği, gizli yaptığın sürece - amacının ne olduğu da önemli değildir. ama ne yazık ki, iyilik yapmaya bile din yönünden bakabilen, din istedi diye, sevap yapmak olsun diye ağzına alabilen bir insan, ne kadar insandır - orası tartışılır amk.
Tamamı ile yanlış bir uygulama şeklidir. Nasıl kısıtlı bir beyindir ki anlayamaz.
Arkadaşım iyilik yapacaksan kendin için değil başkası için yap.
Yani bunu yapan insanın düz mantığı tamamıyla şöyle: iyilik yaparım cennete giderim.
Senin beynin bu kadarını alabiliyorsa bilmiyorsun. Bilmiyorsan git hokkabaz olmayan bilen birine danış *
