iyilerin kazanacağının hep umut edilip, kötülerin son noktayı koyduğu tarihin bitmek bilmeyen, her coğrafyada, her ırmakta, her santimetrekarede süregiden savaş. iyiler çok nadiren kazanırken, çoğu zaman entrikacılar, kalleşler, üçkağıtçılar dünyayı mülk edinirler. buradaki handikap, kim kime göre iyi, kim kime göre kötüdür? herkese göre kendisi iyidir.
aynı zamanda psikolojide iki farklı sendromun konusu olan savaştır. eğer kişinin ruh durumu iyiye aşırı meylederse bu kişi kahramanlık sendromuna sahip olur, aksi takdirde insanları kendi egosunu yükseltmek için yaralar, onlara zarar verir. sonrasında zarar verdiği insanların yardımına koşan ilk kişi olmak ister, o zaman da kahraman cani sendromunun etkisi altındadır.
lütfen hatırlayın. şehriyek hanım ve köfteci abbas. ve ve ve iyilerin kardeşi kötülerin düşmanı zeliş... nasıl bi insan bu kadar gerizekalı olur da burnunu kıvırınca çirkinlikten ölecek kıvamına gelen bi kızın dizisini saatlerce izler yaa anlamıyorum. her neyse, ama hala gerizekalıyım orası ayrı.
bitmez. çünkü iyiler ve kötüler dünya var oldukça olacaklardır. neden? çünkü o eli indir bak'a arkadaşları einstein diyor. 20 yaşında hem de amık kızı. her neyse. hatırladığım en yakın iyi kötü savaşı 5. sınıfta yaptığım devreden 5A ile olan savaşlarımız. ben iyi olan taraftandım tabi ki ne olacağıdı? onda da kızlar birbirleriyle tükürük savaşı yapar erkekler de birbirlerine ana bacı sövüp tekme tokat dalarlardı. erkekler de amma gerizekalıymış, hala da öyleler...
