iron maiden'ın, only the good die young diyerek yakla$tığı ve bu zamana dek i$tahla bağlı olduğum felsefi doktrinlere ve sistemlere kar$ı vuzuhsuz amma tanımsız bir nefret duymama sebep olmu$ gerçek.
allah sevdigi kulunu erken alirmis dunyadan , daha fazla cekmesin diyerekten pekistirilmesi gerektigine inandigim guzel bir dusunus. (bkz: essiz anadolu kulturu)*
karanlıkta, ıslak kaldırıma sürüyerek yürüyordu ayaklarını. soluk almaktan başka hiçbir insani belirti yoktu vücüdunda yaşadığına dair, bir de az önce öğrendiği acıyla sızlayan yüreği. burnu soğuktan kıpkırmızı olmuş bir çocuk gibiydi hayat karşısındaki durumu. çok şey düşündüğünden midir. yoksa hiçbir şey aklına gelmediğinden mi bilinmez, bir ağrı saplanmıştı şakağına.
sola döndü, karşıdan birbirine sarılan bir çiftin geldiğini görünce. önlerinde durup haykırsam mı diye düşünmüştü, vazgeçmeden önce. sokak sessizdi, tenhaydı. ne ezan sesinin tınısı ne de isa'nın melankolik gözleri geliyordu aklına. sadece belli belirsiz bir piyano sesi, bir de en sevdiği şiir. gerçi onun da anlamı yoktu artık. başı döndü birden, yere çöktü. avuçlarının arasına aldı başını, ölümü düşünmeye başladı. 'ölüm', dedi kendi kendine; 'insanoğlunun sadık kaldığı tek şey!'. farkındaydı yani ölümün kesinliğinin ama böylesi hiç gelmemişti aklına. kafasını kaldırınca göz göze geldi sokak kedisiyle, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı yeniden. kedi de onun ağlamasını izliyordu sanki, biran için ikisi kalmışlardı upuzun sokokta; herşey gerçekliğini yitirmişti o gece. 'daha 20 yaşında' diye isyan etti ağlarken. sonra hınçla sövmeye başaldı sokağa, hayata, yaratana.. adalet arıyordu sağda solda ama bulamadı. sövmek de kar etmiyordu ağlamak da. sonra kabullendi yenilgiyi; eve dönmeye karar verdi. sokak kedisi çoktan hayata karışmıştı, o, avuçlarındaki mağlubiyetle evine dönerken.
sonra, gece güne uyandı. insanlar, bin yıl yaşayacaklarmış gibi işlerine gittiler. sevgililer, hiç ayrılmayacakmış gibi 'günaydın' dediler birbirlerine aynı yataktan kalkarken. oysa onun son gecesiydi, bitmişti herşey. sabah ölü bulundu boyasız odasında. zaten bir o vardı bir de çok sevdiği beşiktaşının terlikleri. kendi bulmuştu sonunda adaleti, sevdiği kızdan önce ölerek. öyla ya, iyiler çabuk ölürdü..
