tutunamayanlar'da geçen bir vecize. kendisini ahlak bekçisi ilan edenleri geren, kafası karışmışlara bir nebze huzur veren ve kimisine ise "iyiyle kötü arasında bir fark olmadığını" yeniden hatırlatan söz.
fani zevklere aldanıp giderken aklının yarısını ahlaki öğelerde unutan insanın kendini aldatma şeklidir, arada kalmanın vermiş olduğu kararsızlığı bir tarafa doğru yontarken oluşan tek taraflı düşünmenin neticesi olan cümledir.
bunu söyleyen zihniyetin bir sonraki göreceli zaman diliminde sarfedeceği cümle şudur:
cehenneme gideceksek hak ederek gitmeliyiz. *
