hayır efendim hayır.. neden sussun. açmak gerekirse ki açalım, bir sınav olursunuz, sonucu açıklanır ve notunuza bakarsınız. bir yandan da yanlış yaptıklarınıza. bir tanesi takılır gözünüze, allah allah dersiniz yavv bu neden yanlış... tabi bu arada aldığınız not da sınıf içinde iyi olarak nitelendirilebilecek bir nottur. (yok efendim iyi değilse notunuz zaten sizinle uğraşılmaz. büyük ihtimalle uğraşansınızdır.) sorarsınız hocam bu neden böyle dersiniz, gayet efendisinizdir, amacınız öğrenmektir, merak gidermektir, ya da haksızlığa uğramamaktır. ama ne olur? ordan bir denyo çıkar ve yavv pelvis sus zaten notun iyi der.
şş denyo sana söylüyorum, sanane!!!
kişinin başarılı olmuş olması susmasını, bir şeyleri sineye çekmesini, hakkını aramamasını gerektirmez.
bir türlü akıl sır erdiremediğim durum. yüksek not alan şahsın kağıdını irdelemesi, yanlışlarına bakması ya da hocaya bu konuyla alakalı bir şeyler sorması sanki ayıptır, günahtır, milletle dalga geçmektir. aslında böyle bir durum yoktur ama illa bu şekilde algılanır, icabında kişiye gıcık kapılır. kişiye notuyla alakalı bir şey sorulduğunda cevap verirse "notunu gözümüzün içine sokuyor bu", susarsa "ammada kendini beğenmiş, şuna bak" yorumları yapılır. kişinin hakettiği bir başarı sebebiyle makuluyle sevinmesi normal, göze batmaması ve abartılmaması gereken bir durumdur..öğrencilik hayatım boyunca maruz kaldım bu duruma ben yaaaaaaa, yeter artık.içimi döktüm, rahatladım, sağol. (bkz: sen de olmasan be sözlük)
notu aldıktan sonra öğrencinin tekrar kağıda bakmak istemesi, öğrencinin konuyu biraz daha deşmesiyle, hocanın aslında "şu şöyle olmıcaktı" demesiyle başlayıp, hocayı daha düşük bir not vermeye ikna etmekle son bulur.* o yüzden susmak iyidir böyle konularda. ancak bir yandan da hakkını araması da gerekir. özel bir amacı yoksa susabilir aslında!
