bütün erkeklerdir. belki de bi kere yaktı daha önce hayatında ama mangal yakmak ateş yakmaktır nihayetinde. herkes yakabilir. ama biz bunu maharetmiş gbi gördüğümüzden övünç kaynağı haline getirdik. evet bende iyi yakarım ayrıca mangalı. yanında rakısıyla gelecek herkes davetlimdir.
işin kömürde bittiğini bilen insan karşısında rezil olacak adamdır. hangi tip mangal kömürü, hangi tarzda yakılması gerektiğini az çok tecrübe eden birisi elbette kibriti çakmayı da becerebilecektir.
karpuzun kavunun da iyisini seçerim genelde, yani seçer.
"yardım ediyim mi?" sorusuna gıcık olur. "yoruldun sen!" uyarısını "ya ben severek yapıyorum ki" diyerek geçiştirir.
ilk pişenlerin tadına baktığından sonra tabaktan çok yemez. "abi yemiyo musun ya" diyenlere de; "ben pişirirken doydum olm, kokusu tıkıyo adamı" der.
kazara birisi "ya benimki pişmemiş" derse gayet de sinirlenebilir. ama belli etmemeye çalışır. "et öyle biraz kırmızı yenir" der ve hamleyi savuşturur. ısrar etmemek lazım. aslında gönül adamıdır. niye, çünkü yaptıkları yenilsin ister, herkes doysun, toplum doysun, dünya doysun ister.
(bkz: dünya barışı)
