her milletin, ırkın olduğu gibi yurdumuzdaki kürt nüfusun da kendi içerisinde iyi ve kötüyü barındırdığını belirtir kıyas/ayrım adı herneyse işte o...
pazartesi gecesi iki arkadaşımla buluştum beşiktaş iskelesi'nde. oradan sohbet-muhabbet derken reina'nın önünden süzülerek kuruçeşme parkı'na kadar geldik. benzinciden alışveriş yaptıktan sonra park bizimdi bütün sükunetiyle...
hoş-beş derken yanımıza bir polis ekibi geldi, kimlik kontrolü ve üst aramasının ardından karşılıklı "iyi akşamlar" diledik ve yan tarafımızdki 3 kişilik grubu aramaya koyuldular. onları aramaları biraz daha uzun sürdü(ki benim tezime göre "doğum yeri" etkisi mevcuttu bu noktada. sonra onlara da iyi akşamlar dileyerek ayrıldı ekip. yaklaşık yarım saat sora bir ekip daha geldi. yarım saat önce arandığımızı belirtince kimlik kontrolü yapmakla yetindi memur beyler... son gelen ekip bayağı cindi mahalle jargonundaki tabirle. gene daha önce iki kere kimlik kontrolü ve bir kere üst araması yapıldığını belirtmek için "aradılar, bulamadılar birşey." dediğimde dahi "var ama bulamadılar yani" diyecek kadardı memur bey... takılıyordu ama düzeltmekte faide var "olmadığı için bulamadılar sanırım" dedim kendisine. yan taraftaki ekibi aramaya koyuldular ki gene uzun sürmüştü aramaları. ama bu sefer ekmeğin arasına zula edilmiş üç dolgun kubar fişeği bulmuşlardı ve memurun deyimi ile bir o kadarı da yakalatmamak için savurmuşlardı...
tam polis ile yaptığımız bu sohbet esnasında karşıdan çelimsiz ve kirli sakalları ile bir genç yaklaşıyordu yanımıza doğru. ilk aklıma gelen yan taraftaki elemanların hısmı olduğu ve "ihbar ettiğimizi" düşündüğüydü. bize yaklaştığı esnada polis kaba bir üst araması ve kimlik kontrolü yapıp bırakıyordu elemanı. sonra yanımıza geldi eleman başladık konuşmaya...
ağrı, doğu beyazıt'lıydı. adı ahmet... kuruçeşme'deki o parkta yatıp kalkıyor, bira şişelerini toplayarak günlük harçlığını çıkartıyordu. yakın bir geçmişe kadar komilik yapıyor ve kazandığının da yarıdan fazlasını ailesine gönderiyordu anlattığı kadarıyla. ailesi gebze'de yaşıyordu... 18 yaşındaydı ahmet ve karşısındaki 3 üniversite mezunu(öğrencisi) adama kendisini ifade etmekte hiç zorlanmıyor, iletişim yeteneği ile üçümüzü de kendisine hayran bırakıyordu resmen. nezaketiyle de ayrıca sempatimi kazanıyordu. babasının ne iş yaptığını sorduğumda şaşırmıyordum "hasta, çalışmıyor" cevabı aldığıma. daha önce lokantamızda çalışan komilerden bilirdim oralarda babaların hastalıklı olduğunu, hep "kalbi ağrıyor" oluşunu bilirdim. çok kurcalamadım da kırmaktan korktuğum için ve tek yaptığım, yapabileceğim kendisini kurtarmasını öğütlemekti bu genç adama. gördüğüm ve anlattığı kadarıyla pisliğe bulaşmamıştı. izlenimlerim buna müsait bir yapısı olmadığını da düşündürüyordu açıkçası... tek yapabildiğim buydu ahmet için. yaklaşık 2-3 saat ayırdıktan sonra ahmet'e vakit geç olduğundan müsade istiyordu. haklıydı da daha gidip şişe toplayacak, harçlığını çıkartacaktı...
o gece uykusuz geçti, arkadaşımla dertleşmek ve maskelerimizi çıkartmak istemiştik belli ki. acıyı paylşmıştık arkadaşımla, acılarımızı ve ertesi gün de verdiğim bir sözü tutmak, bir kahramanı dünya gözü ile görmek adına silivri'ye gitmem gerekiyordu. detayları geçip kötü kürt olana geliyorum. dönüş yolunda saatlerdir uyumamış olmamın da etkisi ile otobüs hareket ettiğinde gözlerim kapanmaya başlıyordu ama otobüsün kalabalık gürültüsünde uyumak ne mümkün... başımda dikilen ekipten birisi de yanımda oturuyordu ve ekibin içinden birisi ile karşılıklı "sikici bakış" atıyoruz birbirimize ki benim bunu yapmamda diğerleri anlayacağım bir dilde konuşurken kendisinin farklı bir lisanla konuşması da etkiliydi kabul etmeliyim ki. ve konuşurken bir gözünün sürekli üzerimde olması da kıllandırmıştı.
derken müzik dinleyebileceğim zımbırtımın kulaklığını taktım ve müzik dinlemeye koyuldum. o ara uyumuşum da... yarı uyku halindeyken street spirit çalıyordu kulaklarımda ve müzik birden kesildi... gözlerimi hafifçe açıp elimdeki müzikçalar zımbırtıyı nazikçe elimden çekmeye çalışan bir çift parmak sahibine baktım. o anda gene anlamadığım bir dilde birşeyler söylemeye başladı... otobüsteki boşalan yerlere, kıçını ikâmet ettiren elemanları da kopup geldiler, sağolsunlar. dediklerinden tek kelime anlamadığımı ama orada hayatını sikeceğimi söylüyordum yakasından tutarken. muavin koptu geldi sağolsun ve yolcular da normalin aksine duyarlı davranıyorlardı bu konuda. muavine, yakasından tuttuğum bu ibnenin yaptığı şeyi anlattım ve arkadaşlarıyla beraber oracıkta atıldı yavrucuk otobüsten.
şimdi düşünüyorum ve ikisi arasındaki fark gayet açık, net, çıplak gözle görülebilir durumda... bu ayrımı yapmama yardımcı olan ahmet'ime teşekkürler.
Bir kürt faşistinin veya kürt halkının sözde sözcülüğünü üstlenmiş türk, rum, ermeni vb. milletlerden birine dahil olan kişi veya kişilerin ülkedeki bütünlüğü bozmak uğruna söyleyeceği sözdür.
Böyle yaparak ayrımcılığı yayacağını, fitne ve fesat sokabileceğini düşünen, dağdaki pkklılardan farkının olmadığını düşündüğüm (dilim varmıyor ama) kişi veya kişilerin söyleyebileceği, söylediği laf kalabalığıdır.
Her milletin içinde iyi veya kötü insanlar vardır.
72 milletin bir arada yaşadığı mozaik anadolumuzda " biz kürtler " yada herhangi " biz " ile başlayan cümlenin kurulduğu ana kadarki süreçte ne kadar hümanistsem bu cümleler beni soykırıma itmektedir.
