erkek olmanın ne denli çetin birşey olduğunu gördükten sonra erkek olmadığına şükretme durumuna getiren olaylardır.
çocukken sünnet olma korkusuna, erkek çocukları feci döven ilkokul öğretmenimin korkusuna iyi ki erkek doğmamışım derdim.
ama hayatta öyle şeyler yaşanıyor ki kelimelerin çaresiz kaldığı, nefesinin kesildiği keşke tek korkulan sünnetçi olsaydı dedirten, erkekliği yerle yeksan eden, gördüğün ama ses edemediğin öyle şeyler olur ki işte o an iyi ki erkek değilim dersin.
hayat onlar üzerine kuruluyken, kadınların sadece kıyısından köşesinden faydalanabildiği ve ayakta durmaya çalıştığını düşündüğüm enrtyidir. feministlikle ilgisi yok sadece gözlemlerim aksini düşünmemi sağlamadı. her yerde bu böyle var mı sadece kadınların gittiği bir kahve belki vardır ama illaki ilişirler kıyısından köşesinden. yahu düşünsene adamlar erkektir üstüne gitmelerle, erkek çocuğu canı çekmiştirlerle, erkek adam yapacak tabilerle büyütülmüş. çıplak bebek fotoları bayrak gibi heryere asılmış. anlayışınız, algılamanız batsın. bukadarda olmaz ki.
