"parası olmayan insanlar iyidirler" gibi algılansa da doğrusu "iyi insanların parasız olmasıdır."
tek slip de dost denen post makinesinden binlerce ytl den daha fazla edebilecek hatırı ve gönülü barındırırlar ruhlarındaki atmlerde. şifre sorulmaz kendilerine hiçbir dostane ilişkide. imza atmalarına gerek yoktur hiçbir söz vermelerin altına. iyilerdir kendileri. küçük bir çocuk belirler iyiliğin sınırlarını.
yolda para bulduklarında; "para kaybeden var mı?"diye bağırarak sorarlar. herkes üzerlerine doğru yürürken parasız olmalarına şükrederler.
iyi insanların parasız olması sadece onların algılayabileceği bir ruh halidir. iyi oldukları için parasız olurlar belki de. **
zenginlerin toplumsal iletişim kopukluğu yaşadığı gözönüne alınırsa, iyi insanların, zenginliğin getirdiği kibre sahip olmaması ve paylaşmayı sevmesi. yemeğini de paylaşır, bilgisini de, paraya değil dostluğa önem verir.
paranın insanları kötü yapabileceğine ilişkin yaygın görüşün sonucudur. aslında iyi insanlardan da paralı olanları vardır fakat bu parayla yaptıkları genelin ilgisini çekmeyecek sadece kendi yaşam kalitelerinin getirdiği şeylerdir. bu yüzden paralı iyi insanlar parasız iyi insanlar kadar tanınmazlar. bir de tüm bunların dışında kendilerini içine girmek zorunda kaldığı çemberin dışında tutup, oyun kuralına göre oynamayı reddettikleri için çok büyük paralar kazanmayı kabul etmeyip parasız kalan iyi insanlar vardır ki onlar parasız iyi insanlar değil ahlaklı insanlar olarak tanımlanmalıdır.
