''kör ölür badem gözlü olur kel ölür sırma saçlı olur'' atasözünün açılımıdır kısaca. çünkü toplumumuzda ki çok güzel davranışlardan birisidir ki ölünün ardından kötü konuşulmaz.
insanlık tarihinin en samimiyetsiz lafı. iyi insanmış. neden? çünkü rahmetli. hadi canım sen de! madem iyi insandı, neden hala yaşıyorken bir kere bile olsun bu iyiliğinden bahsetmediniz? neden ona bunu hiçbir zaman hissettirmediniz? neden aranızdan ayrılmasını bekleyip, "vah vah. çok da gençti. hem de çok iyi insandı" dediniz? yokmuş gibi davrandığımız ölüm, sadece iyi insanların başına gelmiyor efendiler, siz de aslında ölüp gittikten sonra iyi biri olmuyorsunuz. gerçekten gelmiyor mu aklınıza birden ölüm, bir ağacın gövdesine sarılmıyor musunuz? her gün gördüğünüz "o" kişi öldüğünde, yalnızca "iyi insandı rahmetli" diyip geçiyor musunuz?
aslında bütün bu iyi niyetlerle bezenmiş cümleleriniz, siz öldükten sonra da her şeye rağmen iyi olarak hatırlanmak isteyişinizden. düşünmeyi bile sürekli ileri bir tarihe ertelediğiniz ölüm, siz kendinizi hala tanıyamıyorken geldiğinde, hiçbir hükmü kalmıyor iyiliklerin de. "ayıp" olmasın diye söylenmiş, derhal unutulup, her şey yolundaymış gibi davranılsın diye dökülüyor dudaklarınızdan. heyhat!
