iyi insanlar karşısındakini kendisinden çok düşünen insanlardır. hayatı bencil değil sencil yaşarlar. hayat onun için karşısındakine hissettirebildiği şeyler ölçüsünde anlamlıdır. bir örnek vermek gerekirse, günümüz insanı hem hoşlanıyor birilerinin kendisine ilgi duymasından, hem de ne olur ne olmaz belki daha iyilerini bulurum diye belli bir mesafede tutmaya çalışıyor karşısındakini. '' fazla yaklaşma ama sakın uzaklaşma'' der gibi... tamam tabi ki seçici olmalıyız gerçekten hoş duygular hissedebildiğimiz insanla birlikte olmalıyız ama eğer biri size arkadaşlıktan öte şeyler hissediyorsa, bunu bildiğiniz ve onunla konuştuğunuz halde hayatınıza başkalarını dahil etme çabalarınız devam ediyorsa, siz iyi insan olma yolunda, yolda kaldınız demektir.
her insan özünde iyidir ama bu insanların çoğu iyi insan olmakla çok şey kaybettiklerini görünce ya da diğer kötü duyguları baskın gelince kötü insana dönüşürler ve her insan kötüdüre dönüşmüş olurlar.
bu ülkede ırk, din, siyaset gibi nefret söylemlerinin gırla gittiği ortamda;
-insanlar ne sıkıcı. kendi ellerimle ayran yaptım. ayran içmek güzel birşeymiş.
diyen insandır.
varlığının tanımlanması üzerine uzun uzun düşündüğüm insan tipi.
yakın bir zamana kadar varlığını inkar edebilecek bir noktaya gelmiş olsam da (bu noktaya gelmemde emeği geçen herkesin ta amına koyayım) şimdilerde vicdan muhakkemesinin bu insanı belirleyen en temel unsur olduğu kanısındayım.
tanım : kişisel menfaatleri vicdanının gerisinde olan insan; iyi insandır,çok iyi insandır.
sevgilisinin eski sevgilisi için ''çok yakışıklı,zengin,iyi kalpli birini bulsun evlensin. çok mutlu olsun.'' dileklerinde bulunandır. hı hı, evet öyledir. bu kişi kıskanç ya da paranoyak değildir, hı hı, asla değildir.
