"Bu arada neşeli, güleryüzlü şafak, hızla yaklaşmaktaydı; küçük kır çiçekleri doğrulup başlarını kaldırıyorlar, dereciklerin sıvı billurları, beyaz, gri çakılların arasından, mırıldanarak onları bekleyen nehirlere katılmaya gidiyorlardı. sevinçli toprak, duru gökyüzü, temiz hava ve dingin ışık, ayrı ayrı ve hepsi bir arada, şafağın eteklerini çiğneyerek gelen günün, sakin ve açık geçeceğini açıkça işaret ediyorlardı..." sy. 668
