bense yirmidört saatlik günlerdeyim anneanne...
rüyalarında senin, ne kıyamet kopuyor
ne de bir gül düşüyor dalından.
sen böyle istersin bilirim, gülümseyerek anneanne...
oysa ne sarışın kızlar göz kırpıyor esmer delikanlılara
ne de ortadoğu bir gül bahçesi oluyor.
yine de iyi günler ilerde anneanne
esmerliğimiz kıyamet herkese...
halime bakıp üzülme anneanne,
bir bakarsın dayımla beraber
ortak bir iş kurar, belki bir süpermarket açarız.
ne dersin, kasada da muzaffer durur, gülümseyerek
yok yok olur, dandy, pop-corn
ve kalve çorba satarız.
kahrolsun amerika deriz sonra, kahrolsun fransa için ve mançurya
kahrolur biz böyle deyince devr-i daim düzeniyle dönen dünya...
mançurya da kahrolur, niye kahrolacaksa!
anneanne, müzmin başağrılarım artıyor...
işte yaşamak bu deyip dostlar müttefiklere gülümsediğinde
anneanne, ah anneanne, çıkış yok ve bu tereke
rahmetli dedemin yüreğinden daha eski bir mesele.
yüreğimiz bölüştürülemez, iyi günler ilerde,
sade ekmeği bildiğimiz günler geçmişte
ve güzeldi anneanne
şimdi ekmek dile gelse, boğazımızdan geçişine
utandığını söylerdi
