ilk yokuşta kaçacak olan dostlar vardır. Gerçek dost elmas gibidir. Ya bir tanedir yada hiç yoktur. Öyle biriktirilecek kadar çok olsaydı kimsenin sırtı yere gelmezdi.
Düşme isimli bir şiir vardı ve diyordu ki bir mısrasında,
"Düştün mü ilk once güvendiklerin vurur sırtından,
kimse bakmaz yüzüne işe yaramaz adam olursun,
bir bir uzaklaşır dostların senden,
tutacak dal bulamaz yorulursun düşme."
