Neredeyse herkes topluluk önünde konuşma yapma konusunda birinci sınıf iş gören bir yeteneğe sahip olmayı arzular. Ama pek çok insanın bu arzusu gerçekleşmez. Pek çok kişi topluluk karşısında kötü bir konuşmacıdır. Neden mi? Sebebi basittir. Pek çok insan büyük ve önemli şeyleri değil, konuşma yapmanın küçük, önemsiz şeylerine konsantre olur. Konuşma yapmaya hazırlanırken birçok insan, içinden kendisine şöyle emirler verir: Dik durmayı unutmamalıyım, etrafta dolaşma, ellerini kullanma, dinleyici notlara baktığını görmesin vs. gibi şeyler.
Peki kişi konuşmak üzere ayağa kalktığında ne olur? Korkar çünkü kendine harika bir yapılmayacaklar listesi hazırlamıştır. Konuşurken kafası karışır ve acaba hata yaptım mı? diye sorar kendine hep. Tam bir fiyasko işte. iyi bir konuşmacı için gerekli olmayan, ufak tefek şeylere yoğunlaşmış, ancak bir konuşmacıyı iyi bir konuşmacı yapan büyük şeylere yoğunlaşmayı başaramamıştır.
En iyi konuşmacıların pek çoğunda ufak tefek hatalar vardır, bazılarının da sesleri hoş değildir. Topluluk huzurunda başarılı bir şekilde konuşma yapan bu insanların hepsinin de tek bir ortak özelliği vardır. Söyleyecek sözleri vardır ve diğer insanların bunu duyması için yanıp tutuşmaktadırlar. Sırdan şeyleri dert ederek topluluk önünde başarısız bir konuşmacı durumuna düşmeyin.
Konuşma yapacak kişinin konuşacağı şey konusunda yeterli bilgiye ve onu diğer insanlara anlatmak için yoğun bir isteğe sahip olması gereklidir. Kendini sorgulamalı ve kendisine 'acaba ben bunu gerçekten isteyerek yapmak istiyor muyum?' diye sormalı.
