Sanirim degisik bir bayram. Oysa ki hepsi cok
siradan. Telefonda herkesle konusup, cumle
sonunda "e ananemi vermediler telefona!"
boslugunu bi an icin yasayip, uyanmak. Dejavu gibi
ama degil, daha fazlasi. Beden urperticek kadar
olani. Ilk bayram, belki bayram bile degil onun
bagrislarini duymadan bana. Anlamsiz 4 gun. Simdi
herkes orada ben haric. Arifeden gitmisler
istedigin gibi. Bi arada tutmak istedigin insanlarin
hepsi bir arada. Ben gelemedim ananem, ben
gelipte aralarinda olmadim. Cogu bayram gibi yine
calisiyorum. Belki 3e yetisirim belki 4e ya da
yetisecek cok bir seyde kalmadi artik bayrama...
Iyi uyu ananem, cok ozleniyorsun.
büyüklerin ellerinden,
küçüklerin gözlerinden,
beyrut’un toprağından,
bosna’nın bayrağından,
ebu zer’in yalnızlığından,
bilal-i habeşi’nin ilk ezanından,
tarık bin ziyad’ın kılıcından,
filistin’li cafer’in haykırışından,
gazze’nin gözyaşından öpüyoruz…
iyi bayramlar meleklerin şehri gazze
iyi bayramlar utancımız, açlığımız afrika
iyi bayramlar ömer muhtarın soylu çocukları
iyi bayramlar acının ölümün baş kenti hama
iyi bayramlar recep onbaşı salih uzman er mehmet
iyi bayramlar kırılganlıklar, üzüntüler
iyi bayramlar ey hüzün…
