öncelikle objektif bir şekilde sosyal tespit yapabilmek için kültürel relativizmden uzak durulması gerektiği bilinir. ama arkadaşımız direkt 'bekaret' mevzusundan girerek olaya, bizlere ne kadar objektif davrandığını! göstermiştir.
ikinci olarak; iyi ahlak için hangi dinin şart olduğu belirtilmemiş. bu da tespitimizin en möhüüüm kısımlarından birü sayılır. ama eğer iyi ahlak derken toplumun geneli tarafından kabul görülen davranışlardan bahsediliyorsa; işte o zaman din gereklidir. çünkü, dinler sayesinde kabul görebilecek olan birtakım davranışlar belirlenir.
dinin motive edici özelliği olduğu doğrudur. çünkü insanlara cennet, huri, nuri, beberuhi vaadedilmektedir.
ancak dini hassasiyetleri olmayanların, erdem adına yada sırf kendilerini iyi hissetmek adına yaptıkları iyiliklerin daha çıkarsız ve samimi olduğunu düşünmemek için hiç bir neden yoktur.
ayrıca tarihte ve gunumuzde din adına işlenen katliamlar düşünüldüğünde insanın ahlaksız olası geliyor.
sadece bir dini kabul etmiş olmak insanı iyi ahlaklı yapsaydı, inançlı toplumlardaki hapishanelere gerek kalmazdı.
% 99 u müslüman olan ülkelerde bebeklere tecavüz edilmez, insanlar öldürülmez, para kazanmak için uyuşturucu maddelerle çocuklar zehirlenmezdi.
insanlar işledikleri suçların cezasını yaşarken çekmelidir; cehennemde değil. suçlular yasalardan korkmalıdır: cehennemde yanmaktan değil.
insanlar vicdanlarına karşı sorumlu olmalıdır: tanrıya karşı değil!
fikrimce oldukça yanlış bir önermedir. iyi ahlak için insani özellikler ve bir beyin şarttır ı savunmaktayım. dini yaptırımların veya düşüncelerin bir insanın ahlakı üzerinde olumlu bir etki yaratmadığı konusunda ise somut örnekler mevcuttur.
az önce, mümkün olduğunca objektif davranarak yaptığım sosyal tespitten sonra söylediğim sonuç cümlesi. ah allah'ım ne kadar da doğru.
insanlık sorgulamayı öğrendiğinden bu yana tartışılan bir konudur bu. "din nedir? ahlak nedir? iyi ahlak için din şart mıdır?" gibi sorular hemen hemen bütün filozofların hareket noktası olmuştur. ilginç kısım şurası: "din yoksa ahlak ne sikime yarar?" işlediğim bir günahın hesabı yoksa, ben şahsen, sınır tanımam.
geçenlerde de yine o meşhur isviçreli bilim adamları bir araştırma yapmışlar ve "ahlak için dine gerek yoktur" demişler. araştırmalarını ise, nasıl bir araya getirdiklerini hala anlayamadığım değişik dinlerden olmak üzere, afrikalı yerliler, üniversite öğrencileri ve -buraya dikkat edin- bekaretini kaybeden kızlar"dan seçmişler. bir takım sorular sormuşlar. "ıssız adaya düşme sorusundan tutun, "sihirli bir deyneğin olsa bana verir misin?" gibilerinden onlarca soru. netice olarak demişler ki "din olmadan da ahlaklı olunabilir". peki neden din yokken ahlaklı olalım? ses yok.
işte burada devreye "insanın üstün yaratılışı" girmiş demektir arkadaşlar. zaten allah'ta bizim düzgün bir fıtrat üzere yaratıldığımızı söylemiyor mu? bu araştırmaya konu olan insanların sorulan sorulara hep aynı cevapları vermesi, onların temiz bir fıtrat üzere yaratıldıklarından başka türlü açıklanamaz. bir nevi "katranı ezsen olur mu şeker? cinsine tükürdüğüm cinsine çeker" hesabı.
