sapına kadar sakat önermedir. iyi bir çocukluk dönemi, iyi bir çevre ve iyi bir aile (ekonomik durumdan söz etmiyorum) ortamında yetişen çocuk zaten iyi ahlaklı olur. ahlak çok geniş bir kavramdır. kapsamına sadece "cinsel ahlak" girmez. insanları sevmek, saygı duymak, dürüst, merhametli ve adil davranmak, kimsenin hakkına tecavüz etmemek, terbiyeli olmak, yani adam olmak, sadece dini eğitimle mümkün değildir.
ortaöğretim boyunca verilen din kültürü ve ahlak bilgisi dersinin tamamen yetersiz olduğu, hele ki bu sınavdan kopya çekerek geçmenin ne denli yanlış olduğunu hatırlatmak gerekir. ahlak dinden kitaptan değil, anne babadan öğrenilir.
her insanın düşüncesine saygı göstermek gerekmektedir. inancına veya görüşüne göre birini yargılamak doğru değildir. ancak şöyle bir gerçek var, dininden çekinen (korkan) bir millet olduk. müslümanım ben demek ahlaklı olmak için yeterli değil, onu yaşam tarzı olarak kullanmaktır olması gereken.
(bkz: dindar olmak sanıldığı gibi yobazlık değildir)
(bkz: Kur'an)
tam tersi iyi bir dindar olmak için en önce ahlaklı olmak şarttır önce ahlaktta kendini kanıtlamış insanlar iyi birer dindar olabilir. kantın dediği gibi tanrıya ahlaktan ulaşılır.
iyi ahlakın ne olduğu sorgulanmalı bence ilkin, ya da ahlak kavramının iyi olup olmadığı.
ahlak ve erdemlilik, insanı hazdan uzaklaştıran ve dilediği gibi yaşamasına engel olan iki prangadır.
tüm evrensel ahlaki ilkeler asılsız kuruntulardır. kırmalı bu yüzden kafamızın içindeki prangaları, zerk etmeli sözümona ahlaklı olan ama rüşveti yiyen ve din denen saçmalıkla insanların gözünü boyayanların damarlarına ahlaksızlığı. din? din, insanların ilk çağdan beridir karşılaştığı en büyük maskaralıktır, sade'ın sözleri geliyor aklıma; ''indirin batıl inanç ağacına son darbeyi; dalları budamakla yetinmeyin: etkileri bu kadar bulaşıcı olan bir bitkiyi tamamen söküp atın! tanrıları devirerek, aşıralım gök gürültülerini onların!
ve yıkalım bu ışıltılı şimşekle ürkütücü bir dünyada hoşumuza gitmeyen her şeyi!''
eksik önermedir. din dogmadır ya bütünü bütününe kabul edersin ya da kabul edersin ama gerekliliğini yerine getirmezsin. ahlak ise zamanla kazanılır zaten inanışına bağlıysan bu seni iyi ahlaklı biri yapar. diğer türlüsü kişinin gelişimi ile alakalı olarak oran gösterir. bu yüzden iyi ahlak için iyi dindar olmak şarttır. yoksa adam öldüren de müslüman, çoluğa çocuğa tecavüz eden de.
Bazı 60-70 yaşındaki hacı ve hocaların 6-12 yaş aralığında kızlarla evlenmesini, esnafların ben hacca gittim ben namaza gidiyorum gibi ağızlar yapıp kendisine güvenen müşteriyi kazıklaması vb. meseleler göz önüne alındığında, dinin ahlak için bir şart olması yanlış bir önermedir.
fakat insanların dini ne yönde kullandığı da önem taşımaktadır, insanları kandırmak için kullananda adaletli davranmak için kullananda mevcuttur, lakin adil davranmak için kullanana pek rastlanmamıştır.
iyi ahlaklı olmak için dindar olmak gerektiğini sanan bir yobaz söylemi.
peki,
hırsız olmamak için dindar mı olmak gerekiyor?
küçücük kızlara tecavüz etmemek için dindar mı olmak gerekiyor.
mesela hüseyin üzmez ahlaklı mıdır?
ahlak deyince aklına sadece kadın bedeni gelenler için geçerli olabilir ancak bu zırvalık.
her açıdan çürütülebilir doğru olmayan saçma sapan bir önerme.
şimdi hocam her şeyi geçtim, nice insanlar gördük, dinle aralarına inanılmaz mesafe koymuşlardı, fakat son derece ahlaklılardı. bu insanlara gıpta ettik. zira bunların ahlakla dini birbirinden bağımsız olgular olarak değerlendirmesine çok ama çok önceden aşinaydık.
bir de kendisini dindar olarak niteleyen ve gösteren nice ahlaksız ve rezil adam gördük ki, bu bize vatandaş ateistse de son derece ahlaklı bir adam olabilir savını yıllar evvel göstermişti.
velhasıl, insanın ahlaklı bir birey olması tam manasıyla dinden bağımsız bir olgudur, mevzuyu isviçreli bilimadamlarına kadar götürmeye de gerek yoktur.
dinde üç aşama vardır. öncelikle gerçek bir iman, düzenli düzgün ibadet ve iyi bir ahlâk eğer birinde düzgünlük yoksa yani iman ederken tam bir teslimiyet veya ibadet ederken ciddiye almama, yani kötü şeylerin ibadeti süpürüp götürmesi gibi, insan temiz bir ahlak sahibi olamaz. ilk aşamaları geçemeyen finale ulaşamaz.
ahlaklı olmak için, ödül ceza sistemine ihtiyaç duyan dirayetsiz bünyenin serzenişidir.
ahlak bir erdemdir aynı zamanda görecelidir. ahlaksızlık kimi için el ele tutuşmak, kimi için el ele tutuşmaktan cinsel münasebet çıkarımı yapmak.
asıl önemli olan herkesin kendine göre ahlak anlayışını kendi ahlak anlayışına bürümek, daha doğrusu dayatmaktır. benim ahlak anlayışıma uyan din in tüm kurallarına sen de uyacaksın.
aslında uyan din in kuralları değil, uyduğu kurallar sonucu üç günlük dünyada kendine çektirdiği eziyeti başkalarının da çekmesi.
zira eziyet çekmekten kasıt, o ahlaksızlık dediği şeylerin tümü, günah adı altında yapamadıklarıdır. içten içe kemiren yapma isteğidir.
o nedenle ahlak için din i şart koşan ın ruhunun altında yatanı görmek için bastırdıklarına bakmanız yeter.
iyi bir ahlak için din bir şart değil ama iyi bir "araç"tır.. ama aslen biraz vicdan, sevgi ve saygı gereklidir.. buna din de sebep olabilir o ayrı.. hatta dinin gösterdiği yol da zaten budur*.. dini gerçek anlamda anlayan ve yaşayan kişi zaten iyi ahlak üzerinedir; ama gel de öyle dindar bul kolayına..
Aslında cümle " Din için iyi ahlak şarttır" şeklindedir.
Lakin yüzyıllardır cennetindeki tomurcuk memeli küçük kızlar ve kadeh kadeh şaraplar için iman eden, çocuk yaşta kızlarla evliliği onaylayan, ölen eş ile ilk 6 saat boyunca cinsel birleşmenin günah olmadığını söyleyen bir toplulukta ahlak aramak boşunadır.
Çünkü ahlaksızlık içlerine işlemiştir.
Onermenin doğruluğunu test etmek için çevreye ve ülkenin durumuna bakmak yeterlidir. Dini bütün görünen bir çok insana hırsızlık, sübyancılık, yalan söylemek, başkasının hakkına saygısızlık etmek ve el uzatmak normal bir şey gibi gelmektedir. Ahlak kavramını biz mi yanlış biliyoruz? (bkz: ahlak).
