evet!
itiraf ediyorum
babam telefonda konuşurken nefes alamıyorum
kısa çaplı sinir krizi geçiriyorum.
edit: sanane la baba benim sinir benim sana noooluyoda eksiliyon?
yalnızım ve çok yalnızım hatta öyle yalnızım ki sigara içerken başkasına uzatamıyorum kendim yakıyorum sigaramı müziğimi kendim tekrar çalıyorum. napayım bilmiyorum birilerinimi davet etsem gelir mi ? başka memleketten. öyle yada böyle bu böyle aylarca devam edecek. ne yapılması gerek peki ? koltukla öyle uyum sagladım ki artık koltugun renginde elbiseler giymeye başladım ellerim klavye tuşlarının rengini almaya başladı. bu arada o,f harfleri silindi bile .. itiraf ediyorum yalnızlıktan bir türlü kurtulamıyorum. yoksa ben mi tercih ediyorum yalnız kalmayı ? her nasıl karar veriyorsam ve neden yalnız kalıyorsam , bazen seviyorum bu halimi.
2 saat kadar önce dışardan 'iMDAAAAĞĞĞT ÇiĞĞDEEEEEM iMDAAAAĞT' diye bağıran bi bayanın sesini duymama rağmen dışarı çıkmadım. hala vicdanım sızlıyor. bi yandan da olayı merak ediyorum ayrıca.
ne kadar seni sevmediğimi iddia etsem de aslında sana deliler gibi aşığım. oraya buraya çatıyorum, senin yokluğundan. evet sana söylediklerim yalandı 4 yılda senden vazgeçememişim şimdi nasıl beklersin ki bunu. keşke sesimi duyabilsen, ben seni yine özledim.
belki çok garip ama 25 yaşındayım hiç evlilik, çocuk hayalim olmadı.
kendimi ilerisi için hep bekar ve mutlu hayal ediyorum. evlenmek bana hiç iyi gelmeyecek sanki. hep böyle düşünüyorum.
tek derdim paçayı kurtarmak. yüksek lisansımı bitirip, işten eve döndüğümde tv karşısında şarap yudumlayarak uyuyakaldığım anı hayal ediyorum. o tatlı yorgunlukla huzur içinde uyumak.
ooff çok mu şey istiyorum sözlük.
itiraf etmek: evet ben göründügüm kadar güçlü degilim kötü bir ailede dünyaya geldigimi aslında kendimi o kadar güçlü hissetmedigimi ama öle imiş gibi yaptıgımı....ama söz veriyorum ki ben bu dünyaya neden gelip nereye gittigimi çözecegim diyen dervişin ifadesidir..:)tümden gelim....
