"italyanca aşk başkadır" isimli kitabı okuyan hemen her bayanın kursuna hücum ettiği dildir. melodiktir. modern latince olarak adlandırılır. öğrenimi ciddi bir emek ister.
(bkz: gitti 2 yılım)
Tiziano Ferro sayesinde çok sevdiğim yabancı dildir.Lise döneminde perdono,rosso relativo efsaneydi. Bir iki şarkısını daha dinleseydim ,italya'nın Türkiye büyükelçisi olurdum.
ispanyolca,fransızca bilen için öğrenmesi kolaydır,ya da italyanca biliyosanız bu 2 dili çok kolay öğrenirsiniz.gramerleri çok benzer.italyanca ingilizceye benzemez,öyle 2 ay'da öğrenirim falan diye boşuna kendinizi kandırmayın.hele ezberiniz kuvvetli değilse hiç bulaşmayın çünkü ing.deki gibi I go,you go,they go diye fiiller basit bi şekilde çekilmez,her şahısa göre her fiil çekimi değişir.ezberleyene kadar sizi kanırtır.o yüzden italyanca ne kadar erken yaşta öğrenilirse o kadar kolay gelir.ama bi öğrenildi mi konuşması o kadar zevklidir ki...
italyanlar da aynen bizler gibi,çok eğlenceli ve anlayışlıdırlar,sizin çat pat bile italyanca konuşmanız onları mutlu eder ve sizi desteklerler.
italyancayı istanbulda öğrenebilecek en iyi yer italyan kültür'dür (eğer özel hoca tutma gibi bi lüksünüz yoksa tabii).
italyanlarla çalışmak da çok eğlencelidir,çalıştığınız sektör ne kadar sıkıcı olursa olsun onlarla bi şekilde herşey daha kolaylaşır,ingilizler ve fransızlar kadar bunaltıcı değillerdir.ama o uzuuuun telefon konuşmaları yok mu,hayattan bi süre kopmanıza neden olabilirler.hee bi de italyan iş arkadaşınız erkekse dikkat edin,sarkma potansiyeli fazladır.
bir sene boyunca kursa gittiğim ve sonunda kompozisyon yazıp kitap okuyacak seviyeye geldiğimde öğrenmeyi maalesef bırakmak zorunda kaldığım... konuşması güzel, dinlemesi güzel öğrenmesi daha da güzel lisan.
maalesef tüm lisanlar gibi pratik bitince hafızanızda hiçbirşey kalmıyor :( *
şu an tek hatırladığım; mi parlo italiano ma un puo *
işitmesi güzel olan dildir. öyle ki italyan aksanıyla türkçe bile güzel. bir seferinde tv de bir yemek programında denk gelmiştim italyan bir ahçı konuk olarak gelmiş sanırım bir yandan makarna yapıyor bir yandan anlatıyor "makaarrrnalaarıııı koyuyoruuz..." diye. ahenkli lisan yapacak bişey yok.
bundan birkaç ay önce fazlasıyla ilgimi çeken bir dildi italyanca. taa ki ev arkadaşımı tanıyana kadar.*
önceleri dedim e dili öğrenmeye başlayacaksın nasılsa o konuştukça kulak dolgunlugu olur. yok yok çok büyük bir yanılgı içerisinde oldugumu sonradan anladım. benim ev arkadasımda mı sorun bilemem ama telefonda olsun, skype da olsun, bir italyan arkadasıyla olsun, hep karşı köye bağırır gibi konuşuyor yahu! zaten sürekli kavga eder gibi olduklarını söylemiyorum bile *
şimdilerde ne zaman konuşmaya başladıgını görsem sessizce uzaklaşıyorum ortamdan.
ana fikir: her italyan kulağa hoş gelen bir italyancayla konuşmayabilir. *
mecburi edit: ingilizce kelimelerin cogunun sonuna o ekleyerek oluşturulmuş bir dildir. kendileri söylüyorlar böyle efendim.
telaffuzu kolay, kip-şahıs çekimleri anasının nikahı kadar zor bir dil. rap yazması oldukça kolaydır. günlük cümlelerinizi alt alta dizin vallaha şarkı olur.
the sopranos izledikten sonra kulakta oluşmaya başlayan doygunluk ve bünyede oluşan büyük sempatiyle öğrenmeyi düşündüğüm dil olmuştur. italyanca içerisinde italyan kültürünü, millet kültürünü en çok barındıran dillerden biri sanırım. o yüzden bilmeyen çevrelerde bir hayranlık hissi bırakıyor, tonlamalarla özellikle.
kuzeylilerle güneyliler arasında ciddi aksan farklılıkları var. bazen ispanyolca bilmeden ispanyolcayı anlamak bir kuzeyli için, güneyliyi anlamaktan kolaydır.
lombardia bölgesindeki vatandaşların napoli'de konuşulanından bir bok anlamadığı bir dildir misal. gerçi dünya üzerindeki pek çok ülke de böyle değil midir zaten? aynı ülkede bile olsa coğrafya uzadıkça kültürler hafiften erozyona uğrar ve şiveler de değişir.
