türk aile yapısında genellikle anne babadan başlayıp diğer ev otoritesi organlarına yayılışını özetleyen deyim. babam-annem ablama; ablam bana; ben kardeşime; kardeşim mutfağa diye özetlenebilir.
anne: naim, şu kapı kolunu bir tamir eder misin yerinden çıkmış
baba: devedikeni hadi oğlum yapıver şu kapı kolunu devedikeni: atan alir spor hadi oğlum koca adam oldun hallet bakayım şunu atan alir spor: anne bu kapı kolunda bişi yok, gayet iyi (yerinde oturmaktadır)
anne: hössttt kaldırmayın beni ayağaaaaaa, it ite it kuyruguna, aaaaa. atan alir spor: peki anne.
buradan anlaşılacağı üzere cümlenin en son patladığı yer atan alir spordur. çok seviyorum ben bu terimi.
