anne: naim, şu kapı kolunu bir tamir eder misin yerinden çıkmış
baba: devedikeni hadi oğlum yapıver şu kapı kolunu devedikeni: atan alir spor hadi oğlum koca adam oldun hallet bakayım şunu atan alir spor: anne bu kapı kolunda bişi yok, gayet iyi (yerinde oturmaktadır)
anne: hössttt kaldırmayın beni ayağaaaaaa, it ite it kuyruguna, aaaaa. atan alir spor: peki anne.
buradan anlaşılacağı üzere cümlenin en son patladığı yer atan alir spordur. çok seviyorum ben bu terimi.
türk aile yapısında genellikle anne babadan başlayıp diğer ev otoritesi organlarına yayılışını özetleyen deyim. babam-annem ablama; ablam bana; ben kardeşime; kardeşim mutfağa diye özetlenebilir.
