yalnızlığı dost bildim aldım koynuma
ayrılık düşmanım oldu küstüm hayata
yalan dünyayı yalancılar sarmış, inandım safça
yine kaybeden ben oldum
kaderin kötü bir oyununda daha gülmek rüyalara kaldı
kavuşmak ise hayallerde
kapandı sanki gidince gözlerime kapkara bir perde
ne ilkini gördüm ne sonunu şu ömrümün baharının
karanlıkla baş başa yine efkarım
görenlere duyanlara ibret olsun
ölümüne aşık, ölümüne isyankarım.
