Korkma beddua etmiyorum. Tutar biliyorsun, ben de biliyorum. O yüzden dudaklarımdan sana ait tek bir kötü cümlem yok. Ne de olsa bir zamanlar sevmiştim seni, yüreğime olan saygımdan; mühürlendi sesim. Hakkında tek bir kötü cümlem yok. Hırsım, intikamım, öfkem, kinim, hiçbiri yok. Merhametim de yok! Bu bile öldürebilir aslında insan olanı: neyse ki sen insan değilsin, sıkma canını.
insanın son noktasıdır. bu noktadan sonra ne gözü görür ne gönlü. isyan etmek kalpten olur, içinin kaynar noktasını aşmasıyla. bu noktadayım, isyandayım. evet.
ulan gece gece açıyorsunuz korkunçlu başlıklar, giriyosunuz korkunçlu entryler.. bir buçuk saattir çişimi tutuyorum. bizde de salaklık var niye merak eder okursun ki?
bir durumu, bir olayı ya da gerçeği ispatlarıyla açıklamaya çalışırken, karşımdaki kotkafanın safsata dolu inançsal argümanlarını kullanarak bana savunmaya girmesine karşı şimdilik tutunduğum tavır.
içten içe biriken acıların taşan son damlasıdır. bedeni buruşuk, saçı sakalı ağarmış acıyla karışık demlenmiş hüznün insan suretidir. delik deşik bir binanın önünde eli havada zafer işareti yapan filistin'li çocuğun, siyah/beyaz bir fotoğraf karesinin içine sığdırılmış haklı mücadelesinin resmidir.
sevmediğim adam halil sezai şarkısıdır. bu gece ayda sayesinde üst üste dinlediğimdir!
kendisinden ingilizce şarkıları şahane şekilde dinliyordum ama türkçe de iyi söylemiş..
(iyi kız şimdi, sezarın hakkı sezara!)*
