ilk defa bu gün eksikliğini yokluğunu hissetim. Gözümden yaş akmıyor, ağlayamıyorum. Şuan omzunda huzur bulmayı hayal ettim. Sıkıca sarılıp uyuduğumuz günleri getirdim aklıma. Ben sana bir çok şeyimi vermişken büyük bi hata yaptım. Dönüşü olmayan bir hata. Şuan hiç bir şey olmamış gibi yanına gelip uyumak istiyorum. Beni kollarına almanı istiyorum...
çılgın bir arkadaşınızın olmaması. dostum dediğim insan dahi neredeyse tüm konularda zıttım iken böylesine tek maddeli bir özelliği bulamamak normal olsa gerek. yine de can sıkıcı. mesela şu an "hadi kalk gidiyoruz" diyen biri yok bir düşünsene. bu yüzden bazı zamanlar kendi kendime diyorum bunu ama aynı tadı vermiyor.
