çocukluğumuzun baş belası olan çocuklardır. istop oynarken sürekli saçma sapan, söylendiğinde çocukların "o ne la?" tepkisine neden olan renkler söyler.
+ kavuniçi!
- o nası bi renk lan?
* olum düzgün bi şey söylesene mal mısın?
şort giyer, it gibi kavruktur, kısa saçlıdır, kafasında (saçlı kısımda) mutlaka yarık izi vardır. ön dişler çarpıktır, sesi ağlarken filan behzat ç de ki eda gibi çıkar, her mevzuda vardır ama puşta bi şey olmaz sıyrılır aradan, genelde abileri tarafından küfretmek için kavga çıkarılmak istenilen ekibe gönderilir.
o veletin adı pallas
bizim apartmanı boyarlarken bir boya kutusunun üstünde yalı pembesi diye bir renkle tanışmıştım, ne zaman istop oynasak ''yalı pembesi böaaaaaaaağğ'' şeklinde arkadaşlarımın üstüne atılırdım, ne zalim, ne hin biriymişim küçükken yahu... *
büdüt: çocukluk arkadaşlarımdan biri eksiledi sanırım.
fil disi diye bir renk vardi. bir arkadasim surekli onu soylerdi. baska bir arkadasimizin da fildisi kolyesi vardi bütün mahalle o kolyeye dokunmustuk. ayrica bizim mahallenin cocuklari "dokun bana" adli araba elleme yarismasindan etkilenip arabalara dokunuyorlardi falan. itiraf ediyorum ben de oynamistim! tam bizim evin karsisindaki arabaya dokunuyor idik ve annem beni eve cagirmisti. beni ve tum arkadaslarimi uslu bir sekilde araba ellerken gorunce duygulandi kadin. genelde simiiiit ve buna benzer dayakli sopali oyunlar oynadigimiz icindi herhalde.
