vatanını milletini hakikaten seven insan hissiyatıdır. bu insan birşeyleri artık aşmıştır. şekilcilikten nefret etmekte ve mış gibi yaparak bazı kavramlara sahip çıkılamayacağının idrakına varmıştır. istiklal marşını coşkuyla söyletmenin yolu tarihimizi insanlara ezberletmek değil öğretmektir cümlesi, bu cümlenin arkasına pek güzel yaraşır. hayda bre.
eskiden bıktırmazdı. şimdiyse gençlerin yaptığı saygısızlıklar yüzünden hepimiz utanıyoruz. okunurken arkadaşının tikiyle oynar, gülmeye başlar. 3 dakika ciddi olmaya gelemez. burada sorun bıkmak veya bıkmamak değildir.sorun şu;
şu an bunu okuyorsanız, bir öğrenci grubu düşünün. hocalar marş okurken önlerine bakarlar bilirsiniz. hocanın poposunu eller gibi yapıp gülen.
marşımızı kirletti bu gençlik. ya eğitmek gerek, ya da bunların ağzında marşımızı kirletmemek.
yanlış başlık açmanın kurbanı olan yazarın feryadı.
asıl anlatılmak istenen sanırım öğrencilerin buna zorunlu tutuluşu ve öğrencilerin tamamen otomatiğe bağlanışları,zira eminimki çoğu öğrenci aklını o sırada abuk subuk sorularla doldurmuş ve ne okuduğunun söylediğinin farkında bile değildir...bir milli maçta söylenen maç ile okulda zorunlu tutularak söylenen marşın aynı olmıyacağını anlatmak istemiş olabilir.zira o kadar güzel sözlere yazık edilir,bıktırılmamalı...
(bkz: al birini vur ötekine)
tamam başlık saçma ama bunu bu kadar destekleyen olması türkiye nin geleceği açısından endişe vericidir. istiklar marşı nın önemini kavrayamamış bu kadar bünye olabilir mi? istiklal marşı nı dinlerken eğer kurtuluş savaşı nı, özgürlük mücadelesini hatırlamıyorsanız yazıklar olsun size. istiklal marşı nı dinleyip, daha istekli bir şekilde savaşan, kendisini, çocuğunu, malını feda eden bir annenin duyduğu hissiyatın binde birini duymuyorsanız yazık. bizim için herşeyini feda edenler de mi aklınıza gelmiyor bu sözü söylerken? sonra imf den borç alınca, özelleştirmeler olunca bas bas bağırmayı biliyorsunuz. birdenbire mi değişti düşünceleriniz? size söylüyorum bunu hissiyatsız bünyeler. umarım filistin veya ırak taki gibi marşını söyleyemeyenlerden olmayız. eğer istiklal marşımızı söylemek istemiyorsanız sınırkapılarımız açık.
"senin o gözlerin var ya, vatan millet sakarya."
milliyetçi arkadaşlarımız tekrarlanan şeylerin anlamını yitirdiğini farketmediyse yukarıdaki şarkı sözünü okumayı denesinler. biz neyin ucundan tutsak abartıyoruz, tekrar tekrar yapıyoruz ve saçmalığa dönüştürüyoruz.
örneğin, lisede bazen istiklal marşı'ndan sonra pertevniyal marşı'nı okurduk. çok nadiren, senede birkaç defa. istiklal marşı "hadi bitsin de cs'ye gidek" ruh halinde okunurken pertevniyal marşı harika bir coşkuyla okunuyordu. çünkü zorunluluk değildi.
sonuç yok. bu kadar işte.
olma durumu yüksek olan bir histir. işin aslı, istiklal marşı bıktırmaz da, melodisi çok kötü be hacı. o bıktırıyor inan. oysa, 1500 öğrencinin melodisiz okuduğunu duymuştum bir okulda, insanın geçerken yüreği zangır zangır boşalıyor, pantolon paçalarından.
18 yıldır okurum her okuduğumda gururlanır,
her okuduğumda duygulanır,
her okuduğumda geçmişimin ve tarihimin, kim olduğumun farkına varırım,
her okuduğumda atamla beraber milyonlarca şehidimi anarım,
her okuduğumda daha büyük işler yapmak için göğsümde daha fazla güç bulurum.
anlayacağınız 5000 yıl okusamda ben ve benim gibiler istiklal marşından bıkmaz.
