Yapılmıştır...
Yüklü tazminat, çok iyi maaşı elimin tersi ile itmiş ve toplantıda bana emir veren konumda olan sadece soyadı yüzünden şirkette idareci konumunda olan cahil (ABD den bilmem ne kilisesinin işe yaramaz üniversitesinden alınmış diploması ve iyi ingilizcesinden başka bir şeyi olmayan cahil) müdürü adeta itin götüne sokup toplantıyı çeketimi alıp terk etmiştim.
Arkamdan anırmasını asansörde bile duyuyordum.
Her kapitalist kölenin, zihninin bir köşesinde olan düşünce.
Aslında çoğu da yapar bunu. Başlarım böyle işin içine deyip basarsın istifayı.
ilk ay özgür bir insan olarak çok mutlu olursun. Fakat para bitince, semer vuracak başka bir yer bulursun kendine.
1 ay önce 2 yıldır şirkette yaşadığım problemleri yüksek sesle dile getirdiğim hale çözülmediğini görünce yaptığım eylem. Mevcut maaşın 1,5 katı fazla ücretle iş buldum. istifayı bastım. Yeni şirkette ortam bombok. Ama olsun bu saatten sonra parama bakarım.
12 yilimi verdigim sirketten az once ust duzey yonetici olarak istifa ettim. Akil sagligi ve kisisel gelisim icin en az bir kez yapilmasini tavsiye ettigim eylem.
bir kuş kadar hür ve huzurluyum. kenara üç beş bir şeyler de attıysanız stres yok, sabah erken kalkma derdi yok, kalabalık yok, gürültü yok, trafik yok vs... gerçekten hiçbir şey huzur ve sağlam bir psikolojiden önemli değil...
