1 ay önce 2 yıldır şirkette yaşadığım problemleri yüksek sesle dile getirdiğim hale çözülmediğini görünce yaptığım eylem. Mevcut maaşın 1,5 katı fazla ücretle iş buldum. istifayı bastım. Yeni şirkette ortam bombok. Ama olsun bu saatten sonra parama bakarım.
Her kapitalist kölenin, zihninin bir köşesinde olan düşünce.
Aslında çoğu da yapar bunu. Başlarım böyle işin içine deyip basarsın istifayı.
ilk ay özgür bir insan olarak çok mutlu olursun. Fakat para bitince, semer vuracak başka bir yer bulursun kendine.
Yapılmıştır...
Yüklü tazminat, çok iyi maaşı elimin tersi ile itmiş ve toplantıda bana emir veren konumda olan sadece soyadı yüzünden şirkette idareci konumunda olan cahil (ABD den bilmem ne kilisesinin işe yaramaz üniversitesinden alınmış diploması ve iyi ingilizcesinden başka bir şeyi olmayan cahil) müdürü adeta itin götüne sokup toplantıyı çeketimi alıp terk etmiştim.
Arkamdan anırmasını asansörde bile duyuyordum.
Sizi sürekli darlayan patronunuzu şaşırtmak istiyorsanız, günün stresini bir güzel biriktirin ardından girip ofise senin yöneteceği kurumumda seninde... Diyip bir güzel küfürler eşliğinde varsa isimlik vs. Gibi itemlerinizi eline tutuşturup kendinizi rahatlata bileceğiniz bir eylemdir.
bugün çok fazla aklıma gelen hadise,bilerek veya bilmeyerek yaptıklarımı değersizleştirmeye çalıştıklarını düşünüyorum ama sonra aklıma türkiyenin durumu geliyor.
eğer bu işi bulmak için bu kadar dua etmemiş olsaydım, bu kadar beklememiş, bu kadar işsizlik çekmemiş olsaydım bir dakika düşünmez bugün istifa ederdim.
ama öyle zorlukların ardından bulmuşum ki işi tekrar o günlere dönmek korkuttuğu için bir şey yapamıyorum.
yoksa en çok istediğim şey size bu gerizekalı düzende iyi boka batmalar demek ve istifa dilekçemi imzalamak.
Metropol hayatından sıkılıp civardakilerin ve sosyal medyanın gazına gelerek yüksek maaşı ve düzenli işi tekmeleyip istiridye mantarı seracılık küçük baş büyük baş ve kümes hayvancılığı su ürünleri yetiştirmek hevesiyle çıkılan yolda en sonunda istifra etmek.
