bir kere şefle tartışmıştık ve bana parmak sallayıp bağırmıştı. Bende ona şu aşağılık kompleksin yüzünden bağırmalarını diğerleri gibi kabul edeceğimi mi sandın orospu çocuğu diye bağırıp çıkmıştım. Çok ezik bir adamdı dindar, akp’li ve sürekli karısını aldatıyordu. Otobüste kadının taytını çekip diğer ustaya atmış vs vs. Saygı hak eden biri değildi.
Bir kerede pozisyonumun altında bir iş verilmişti ve tezgahtaki ustayla da anlaşamıyordum bana kadınları yeri mutfak değil ya masabaşı işlerde çalışmalı ya da çocuk büyütmeki diyordu. Kadın cinayetlerinde orda ne işi var diyen tiplerdendi. Mesai ortasında giyinme odasında istifa yazıp hiçbir şey söylemeden çıkmıştım.
kurumsallaşamamış garip bir yapıya sahip olan şirketlerde ve projelerde istifa etmek yerine asla bulunmamak daha iyi bir seçenektir. Eğer durumunuz, imkanınız ve beceriniz varsa, en güzeli kendinizin patronu olabileceğiniz girişimlerde bulunmaktır.
valla beni genellikle kovdular. çoğunda haklıydılar, toplantıda ceoya da kafa atılmaz ki di mi?
kendi istifa ettiğim de oldu ama genelde kovdular. mayak lan bunlar.
Astım, kestim, biçtim, diktim... Geçiniz bunları efendim! Ziya'lığın lüzumu yok. Ben hep daha iyisini bulduğum için işlerden çıktım. Kimseyle kavgalı ayrılmadım; ama tazminat alamadığım gibi, çok hakkımı da yediler. Sokakta görsem selam vermeyeceğim herifler var. Ekmek parası hatrına çekiyor insanoğlu. Para nasıl bir şey ise; bunların alayının bir tarafları kalkıyor. Ali Koç bile çoğundan mütevazıdır. Fatih Terim hıyarı gibi küçük dağları ben yarattım havasındalar. Çoğu Cinconlu idi. Olmayanlar da Karadenizli... Karşıma Tugay Kerimoğlu gibi efendi ya da Ergün Pembe gibi karakterlisi çıkmadı. Hakem döven Çingen Hagi veya it taklidi yapan Melo bile onların yanında "hacı abi" kalırdı. Durum tespiti, yanlış anlamayın :-).
sene 2017 falan. türkiyenin en büyük 1-2 e-ticaret firmasından birinin çağrı merkezinde çalışıyorum.
-işimde baya iyiyim.kendi işimin dışındaki departmanlara bile yardım ediyorum.fakat çok yavşak bir ortamdı. 200-300 kişinin çalıştıgı,üniversite kampüsü gibi,kimin eli kimin cebinde,kim kiminle sevişiyor böyle bir ortam. çalışan yaş ortalaması 18-22. bende o zamanlar 27 yaşındayım.neyse 6.ayın sonunda anladım ki burası uzun vadede çalışılacak bir yer değil.1-2 sene veriyorum kendime müdür olamazsam(takım lideri,operasyon yöneticisi) giderim diyordum.
-neyse gel zaman git zaman 6 tane takım liderimiz vardı hepsi bana hasta. operasyon yöneticisi kimseyle sohbet etmez beni alır kahve içmeye götürürdü. çok tutulan bir elemandım.gün geldi takım lideri seçmeleri açıldı. mail geldi. 3 tane takım lideri yani müdürvari kişi seçilecek.
-100 kişi başvurdu.türlü elemelerden geçe geçe finale 6 kişi kaldık. tüm müdürlerin ağzında şu cümle '' porsuk kesin olacak ama diğer 2 kişi acaba kim olur''
-ben de sorardım şunlar şunlar olamaz mı diye. derlerdi ki;
+ay o hayatta olamaz kafası çalışmıyo.
+ay şu kız hayatta olamaz çok aşko kuşko.
+ay şu kız olamaz çok prenses.en ufak zorlukta ağlar.
+ay öbür çocuk olmaz altındaki personele laf geçiremez.
+zaten operasyon yöneticisi son kararı verirken bize danışacak.biz seni kesin yapacağız da diğer 2 kişi kimi seçeceğiz bilmiyoruz.
-aradan geçti 1-2 hafta sonuçlar mail olarak tüm operasyona geldi.takım lideri seçilen 3 kişi '' aşko kuşko,prenses,kafası çalışmayan'' üçlü seçildi.
-yerimden kalktım.seçilen arkadaşlarıma sarıldım kutladım eve gittim.1 gün sonra istifa ettim.
#-aradan geçti 1-2 hafta sonuçlar mail olarak tüm operasyona geldi.takım lideri seçilen 3 kişi '' aşko kuşko,prenses,kafası çalışmayan'' üçlü seçildi.#
Fena hacılamışlar Porsuk kardeşimi. Yapacak bir şey yok. Gondiklene gondiklene geçiyor bu hayat. N'örecen müdür. Müdür derken; lafın gelişi yani Porsuk kardeşim :-).
çalıştığım sektör bana insanlarla konuşurken bir anda kafa atıp ağızlarını burunlarını kırmamak, çıplak elle boğazlarına sarılıp boğarak öldürmemek, kravatlarından tutup kat arasından asmamak gibi bir çok sabır meziyeti kazandırdı bu minvalde.
Kimsenin yapmak istemeyeceği bir işe girmiştim. Bunun sadece bir süreliğine olacağına dair iş verenden güvence aldım. ilk aydan sonra ödemem zamanında yapıldı. ikinci aydan itibaren paralarının olmadığını iddia ederek ödememi geciktirmeye başladılar . Daha sonra bana ödemenin tek seferde değil, taksitler halinde yapılacağını söylediler. Daha sonra esnek çalışma saatlerine sahip başka bir iş buldum. Denedim ve beğendim. iki hafta boyunca zamanımı iki iş arasında paylaştırdım ve birincisini bir an önce bırakmam gerektiğini anladım. insan kaynakları departmanına gittim ve kahve içen iki kadın bana şöyle dedi: istifa mektubu yazıp iki hafta önceden bize belirtmeniz gerekiyor... O kadar bekleyemezdim! Ben de istifamın nedeninin hafızamı kaybetmeme neden olan kafa travması olduğunu ve artık paranın neye benzediğini hatırlamadığımı yazdım. 15 dakika sonra haber vermeden işten çıkarıldım.
Çalışırken Galatasaraylı olduğunu unutacaksın, 007 kardeşim. Patron değilsen tabiki. Toreira gibi çaktırmadan yapacaksın yapacağını. iş hayatı böyle. Yapısı bu şekil yani. Yapı derken; düzen böyle yani. Sen çalışır emek verirsin, Ofsaytımsılar üst başa geçer :-).
Bir sonraki işyerinde hem bütçe vermiyorlar hem iş yap diyorlardı bende başarısızlığa yer yok deyip çıktım.
Bir sonraki işyerinde öylesine çıktım.
Bir sonraki işyerinde 20 personel kontrolümdeydi ik nerede mal var dolduruyordu birde maaşa istediğim zamo yapacağız deyip yapmadılar bende bastom istifayı.
Bir sonraki iş yerimde yaptığım işi anlayacak personel yoktu beni çıkartın da işssizlik maaşı alıyım siz anlayamazsınız dedim çıktım.
Şu an çalıştığım yerde de çok yalancı var ben çalışamam muhtemelen bu yüzden çıkacağım.
Birden fazla kez istifa ettim. Çok çeşitli gerekçelerim oldu tabi. Fakat genellikle maaş ödemelerinin sıkıntıya girmesi önemli istifa sebeplerimden. Hayat tecrübem gösterdi ki, o maaş gecikiyorsa mutlaka daha büyük bir sorun çıkacaktır. Patronun tatlı sözlerine ve vaatlerine kanmadan, yoluna bakmak gerek.
