çalışılmakta olunan işten, genelde dayatılan şartlar sebebiyle olmasına rağmen, kendi rızanla ayrılıyormuş gibi gösterilen ve eden açısından istifa mektubu ile son bulan hadise.
Yanımdaydın ama uzağımda, bu nasıl birşey?
Sen aklıma düştüğümde içimden nehirler geçer
Seni bana getirmeyi nasıl akıl edemedin?
Dağı dağa kavuşturan o unutkan kader
Kalbimin en ucra köşesinde
Her zaman hazırdı yerin
Bilmedin
Sen kendini sevmekle meşguldün
Dev gibi sevdamı
Görmedin
istifamı verdim bu aşktan
Kaderimi yazarım en baştan
Anladım ki senin yüreğin
Ya demirden ya da taştan
Bu ayrılığın nedeni asla ben değilim
Ama yalnızlığımın tek sebebi sensin
Oysa ki çok istemiştim
Kalbinin sahibi olmayı
Anladım ki senin o taş kalbin
Hiç sevmeyecek hiç istemeyecek beni
Bende yokum artık sende
Eğer buysa istediğin
istifamı verdim bu aşktan, bunu sen istedin
Sen istedin...
birgün mutlaka yapacağım başkaldırıdır.
iki yıllık kısa çalışma hayatımda istifa eylemi, gençliğin verdiği delilik olarak yorumlanıyor, yıllarını verip de içinde kalan ukteleri parantez içinde hapsetmiş bünyelere. yıllarca hobi, fobi demeden zaten hayatımı adamak zorunda kalacağım mesleğime. kaçınılmaz bir son bu, biliyorum. fakat her yolu denemeden de teslim olmaya niyetim yok. şu an itibariyle beni tutan şeyse tamamen duygusal(!). kapıyı vurup şu an çıktığımda, birik(me)mişimin beni 1 ay bile idare etmeyeceğini biliyorum. kariyer sitelerindeki ilanlarda aranan o süper kahramanları elime geçirirsem linç etmek isteyeceğim.
istifa istemim aslında kendime olan görevim gibi geliyor bana. yaptığınız işten hiçbir şey anlamayan, sürekli "unknown command press f1 for help" tepkisi veren patronlarla çalışmak hiçbir ders literatüründe geçmiyordur. okul deprem yönetmeliği, sanat tarihi, bina teknolojisi bilgilerini verirken, bu akbabalarla "savaşma ve savunma sanatlarını" da verebilse keşke. acı bir gerçek var ki bunun da son derece farkındayım; burdan gidersen ne olacak, e yine aynısı olacak. ne parayı bi şekilde vuran patronlar farklı, ne de projelerin hep bir yere yetiştirme telaşı farklı. istisnalar da bizden hep teğet geçtiğine göre. aynı tas aynı hamam bu dünyada harita üzerinde bıraktığım küçücük lekeler biraz daha artmış olur. bu da birşey di mi..
bazen hayatınızın en doğru kararı.
özellikle işiniz yada birlikte çalışmak zorunda olduğunuz insanlar, sizi mutsuz etmekten başka bir şey yapmıyorsa... Hayat sanatı, gereksiz olan şeyleri hayatından çıkarabilme sanatıdır...
türk medyası tarafından "emeklilik istemek" olarak lanse edilmeye çalışılan hal. dillleri bile varmıyor durumu ifade etmeye. *
(bkz: ışık koşaner'in istifa etmesi)
Bir başkaldırıdır, yozlaşan iş düzenine karşı...
çok zorlu bir eğitim süreci ardından sınava gir, 30000 kişi içinde istediğin yerde asistanlık yapma şansı elde eden sen ol. sonra göreve başla bir iş sanki seni beklermişcesine yorgunluk yığını... işe başladığında doğan çocuğun şimdi 4,5 yaşındadır. ama bölüm başkanınca yapılan mobbing zirve yapmıştır. ulan dersin....istifa etsem tekrar tus (bkz: tıpta uzmanlık sınavı) ya kazanamazsam korkusu. yerli yersiz bir fırça gelir. sen o sırada sol ana pulmoner arteri
--- spoiler ---
sol akciğerden kalbe yol alan anadamar
--- spoiler ---
bağlıyorsundur. susarsın susarsın sonra küfrü kusarsın. hoca senide ihitsasını da dııııt dıt dıt.
hoca:yarın seni burda istemiyorum
ben: sok bi tarafına ihtisasını...
diyemezsin susarsın evlisindir çocuğun vardır düzeni kurmuşsundur...
mobbing mobbing üstüne derken sen istifa dilekçesini verirsin. o alır yırtar susar odana gider yenisini yazarsın 1 ay bekletir. 1 ay sonra dolan yasal süreyle birlikte odasına dalarsın. sadece şunu söylemek için
ben: hoca artık senle değil op.'a girmek aynı asansöre bile binmem...
işte budur benim istifa hikayem :d
