Şirkette hergün yaşadığım durum. Hepsine karşı tekim. iyi anlaştığım tüm ekip arkadaşlarım kadro değişikliği diye işten çıkartılınca bütün patron yalakaları ve iki yüzlü karaktersizlerle aynı ortamda kaldım. Git gide onlardan olmamak için kendimi tamamen soyutladım.
En yakın arkadaşımın nefret ettiğim kizla sevgili olma durumudur. inatla uzak kaliyorum ikisinden de. En yakin arkadasim enlerde mi gercekten bunu dusundurtuyor.
En sinir kapdığım durumlardan birisi, her türlü pisliği yaparım istenmediğini belli etmek için. yinede gitmesse ben bir bahane bulup giderim fazla duramam.
gitmek kolaydır. giderim. gittim. insanları anlamıyorum neden istemediğiniz kişilere katlanıyorsunuz? yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil, alışınca oluyor.
Uc secenek var a.yokmusum gibi davranmak b.yok olmak c.yoklarmis gibi davranmak. Genelde yaptigim sey oradan uzaklasmak yani b secenegi. Gulucuk. Ama genelde ayip olmasin diye curumek secenegide vardir ama kime gore neye gore ayip. Baskasina ayip olmasin diye ruhuma ayip edemem.
Bu hususta asla taviz vermem ve mecburiyetler olarak adlandırılan listenin hiçbir maddesine bağlı kalmam. Etrafta insan olması beni zaten geriyorken istemediğim insanlarla aynı ortamı paylaşmam. Denk gelmelerde, kısa süreli bulunmalarda görmezden gelebilirim ama devamlı veya sürekliliğe adımlı hallerde asla.
