Şu hayatta ne istediysem oldu.
Harfiyen... Nasıl ve ne zaman olmasını istediysem, o zaman...
isteyince çok içten istiyorum sanırım. Odaklanarak, kararlı bir şekilde istiyorum. Sonra çabalıyorum olması için en tersi gibi duran durumlarda bile. Yeni fark ettim.
Bir şeyi daha fark ettim. 35 senelik ömrümde neyi istersem bir savaşım vardı. Hep şöyle istedim: "nolur bu durumla savaşacak gücüm olsun."
Sonra fark ettim ki, gerçekten de hep gücüm oldu ama daha çok da savaşmaya. Kendimle savaştım, işimle savaştım, ailemle savaştım, istediğim her şeye ulaşabilmek için savaştım.
Bir gün savaşmayı esas kendimin istediğini fark ettim ve o gün savaşmayı bıraktım. Hayatım tepetaklak oldu. Halat yarışında birden ipi bırakırsın, karşındakiler yere düşer ya, öyle bıraktım halatın ucunu.
Tuhaf, ama mutluyum, huzurluyum.
Şimdi savaşmadan istemeyi öğrenmeye çalışıyorum.
Bilim evrenin sonsuzluğunu tartışırken bir şeyden bahsetmeyi unutmuştu : insanın isteklerinin sonsuzluğu.
Yaz mevsimindeyizdir, karı özledim kış gelsin deriz. Kış mevsimindeyizdir, bıktık soğuktan yaz gelsin deriz. Elimize bir miktar para geçer daha fazlasını isteriz. Bir telefonu isteriz alırız bir üstü çıkar onu da isteriz. insan mantığı neden hep "daha çok, daha çok" üzerine çalışıyor? Neden yetinmeyi bilmeyip istemek kavramının sınırlarını sonuna dek zorluyoruz?
Belki de yetinmeyi bildiğimiz, daha az şey istediğimiz zaman daha mutlu olabiliriz. Beynimiz, "istediklerim listesi" nde pek çok şey görünce kendimizi yetersiz hissedip mutsuzluğa itilmemize neden oluyor olabilir. Ben demiyorum ki isteklerimizi atıp bir kenara öyle kös kös oturalım. Ancak onlara ulaştığımızda daha mutlu olmak istiyorsak; isteklerimizi hedef haline getirmeli, onlar için çabalayıp elde ettikten sonra da kıymetlerini bilip, bizde olanı sevmeliyiz.
hayallerde yaşanmasa da hayallerle yaşıyor insan bu dünyada, hala hayal kurma yetisini kaybetmemiş "çocuk"lar için daha bir katlanılabilir yapıyor dünyayı "istemek"...
elde edip etmemek mühim değil, zira arzunun ve tutkunun verdiği hazzı vermiyor hiç bir zaman sahip olma güdüsü,
fakat "elde etmek" için verdiğimiz mücadele, çoğu zaman ihtiyacımız olandan çok az bile olsa, yaşamımızı renklendiriyor "ister istemez"...
istemek; insan doğasının vazgeçilmez güdüsü, sezgilerimizi hareketlendiren ve hiç bir anlamı olmayan şu dünyada garip manalara bürünerek eğlenceli birer oyuna dönüşen hayaller...
her ne kadar sonu hüsranla bitse de, dur durak bilmeyen bir öykü ki bu, bir serüvenin sonu, yenisinin başlangıcına tekabül ediyor...
istemek bedava!
çocuklar hayallerini para ile ölçmez!
--isterdim--
isterdim
yeniden doğmak ya da hepten yok olmak.
isterdim daha iyi olmak,
bir melek gibi;
kanat açıp dağlara uçmak.
birileri buna izin vermedi.
buralarda yaşamak
izne tabii..
--barış akarsu--
