Böyle durumlar için hani şey var (bkz: özür dilemek) veya (bkz: gönül almak). Bunlar yapıldığı sürece sorun yok. Yapılmayınca istemli olarak üzme haline geliyor.
sürekli yaptığım eylem. artık nefes almasını istiyorum ben bile kendime düşmanım, kendime dayanamıyorum. bu halime rağmen hiç vazgeçmedi benden. bense ona hala eski hatalarından dolayı laf ediyorum. onu çok üzüyorum. o üzüldükçe ben daha çok üzülüyorum. çok güzel başladık ama çok kötü bittik. onu çok özlicem belki bu kararımdan dolayı çok ağlicam kendimi sahile atıcam alkole vurucam ama artık onu sebepsiz yere üzen biri olmayacak.
eğer bu sürekli olarak yapılıyorsa belkide, o insan ile bir süre değil hiç görüşülmemelidir.
eğer sevilen kişiyi gerçekten seviyorsanız, onun üzülmemesi için ondan ayrı koyarmıydınız kendinizi?
sevdiğim kişiyi böyle kaybettiğimi hatırlatır.
neden gerçekleri pat diye söyleme huyum var ki? her haltı düşünen ben neden düşünemiyorum şu davranışımın ilerisini?
onu kaybetmek acıtıyor da, onun kendini bu denli kötü hissetmesini görmek daha çok acıtıyor. bir de bunun sebebi olmak.
muhtemelen söylediğim şeyi hiç unutmayacak.
öf be öf.
Istemedem uzmek diye bisey yoktur.Istemlidir.Cunku seviyorsan uzmekten ve kaybetmekten olesiye korkarsin.Korktugun biseyi ise yapmassin.istemlidir o .Bilerek yapmistir.
