bu bir insanlık sendromudur aslında. şöyle bir düşündümde, şimdi yirmi beş yaşındayım ve garsonluk yapıyorum, amacım daha güzel bir eve çıkmak, mor plastik boyalı köhne odama iki karı atıp alem yapmak ve ileride otomobil alıp hava atmak. Patronuma bakıyorum, şehrin en şık sitelerinde oturuyor,son model jiple geziyor, ama onunda istekleri bitmiş değil, şimdilik bembeyaz bir x6 almanın düşleriyle yaşıyor. Ben ise, çay dağıtmaya devam, a.ına koyayım böyle adaletsiz dünyanın, yaşasın sosyalizm işte!!!
