ölmek uyumaktır diyordu bir şair. bu ülkede herkes müslüman ya.. hani doğar doğmaz nüfus kağıdına müslüman yazılıyor. belki çocuk ilerde hıristiyan olur, belki budist olur, bu önemsiz. iki yüzlülükle yaşayan, iki yüzlülüğe tapan ortalama insanlarla dolu güpgüzel vatanımda din bir etikettir. bir çok şey gibi.
misal şarkıcı sadece ibrahim tatlısestir bu ülkede, meslek sadece doktorluk mühendizliktir (öyle bilinir).
istediği gibi gömülmek insanın tercih ettiği dinin buyruğuna göre gömülmesidir. nasıl ki bir çok taksiciye göre futbol takımı tutmayan adam, adam değil, dini olmayan da adam değildir bu memlekette. din, ramazanda islam sayfası yapıp bayramda pazar ekine meme koymak değildir baylar. seçersin ya da seçmezsin.
aziz nesin gibi bir adam nasıl müslümanlara özgü törenle gömülür. ben çok eski bir aziz nesin okuru olarak nefret etmiştim bu iki yüzlülükten. adam rahmetli aziz nesin diyordu. sivas olaylarında onu merdivenden aşağı itip düşüren itfaiyeci rahmetlidir. rahmet dilenen odur. o onu seçmiştir. aziz de dilenmemeyi. seçtiği gibi yaşamalıdır insan. diyeceksiniz ki her seçim bir kaybediş. bu da senin sorunun. onun sorunu. leyla gencer'in ölüm töreni. kadın yakılmak istiyor. külleri boğaza dökülsün istiyor. arkada üç adam fatiha okuyor. fatiha neyin simgesi. neyin töreni fatiha... yakılmak isteyen müslüman mıdır. tabii canım, doğru ya, memleketin yüzde doksan dokuzu müslüman.
sivasta yananların üstüne kebapçı inşa eden zihniyet, yakılarak külünü denize döktürene iftira eder boğaz kirlendi diye...
layla ya giden yeni zaman piçlerinin baba parasıyla alınan arabalarına park eylensin diye kardeşimin gittiği yüz elli yıllık okulu ki deniz kenarındaydı, tarihiydi; otopark mafyası yaktıydı. o zaman da deniz kirlendiydi. nerdeydin ey iki yüzlülük. o zaman nerdeydin...
