klasik türk annesi bu. senin, benim annem yani.. zira mimiklerle kendini ifade edebilme, kelimelere başvurmadan komut verebilme yeteneği annelerde doğuştan var.
şimdi düşün; evde misafir varken, bir anne genelde nasıl iletişim kurar yaramazlık yapan ve ya gereksiz konuşan çocuklarıyla? kaş göz işareti yaparak di mi? ya da yakınlarındaysa çimdik atarak. keza babayla tartışırken, söz dalaşına girmişken de durum aynıdır. anne, gözlerini irileştirip, kafasını aşağı sağ çapraza hızlıca atarak evladının durmasını emreder. ve başarır..
misafirin elini öptürme, hoşgeldin dedirme gibi eylemlerde de mimikleri tek başına yeterlidir. kelimelere ihtiyaç duymaz.. dediğimiz gibi bu yetenek sadece annelere bahşedilmiş bir süper güç. ve doğuştan var.. ortaya çıkartacakları zamanı ve yeri de kendileri seçiyor. öyle ya, bir süperkahraman spor olsun diye güçlerini sergiler mi lan?
anne olmanin bilincine varmis annedir, biraz kafasinin calismasi yeterlidir bunu yapabilmesi icin. cocuguna eli kolu yetismedigi vakit mimik olaylarina girmeye baslar, daha sonra yetenekli oldugunu fark edip "cok kral be husnu" diyerekten cocuga elini kolunu oynatmaksizin direktifler verir.
bir bakışta korkutabilen, sevindirebilen, kaçırabilen annedir, tek bakışıyla ne yapmak istedigi anlar kaçar ya da pıs pıs oturursunuz. bazen oyle bi bakarlarki gözlerinden alevler fışkırır, annedir ne de olsa, herşeyini sen anlarsındır tek bi hareketiyle.
annelerin numaralı bakışlarıdır.
misal 3 numaralı bakış çok kızdım demek ise
5 numaralı bakış kalbimi kırdın anlamına gelmektedir.
bakışlar bir ok gibi fırlatılır çocuk kişi üzerine, aile içinde annem yine 3 numaralı bakışını fırlattı gibi cümlelerle espri konusu bile olmuş hadisedir.
her yaptıklarıyla efsane gibi kadınlardır anneler.sevilesi insanlar.kutsal yaradılışlar.
arkadaş ortamında dahi arkadaşınıza kimi zaman kaş göz işareti yapabiliyorsunuz ona bir şey anlatabilmek için.
kimse farkına varmasın istiyorsunuz ama sağolsun arkadaşınız " ne o lan gözün mü seğiriyor" dediği anda tüm gözler size çevriliyor ya da mimiklerini iyi kullanamıyorsan, kullandığına inanıyor ama arkadaşının bunu anlayabileceğine ihtimal vermiyorsan masa altından vuruyorsun bacağına, bu kez de " ne vuruyorsun yahu bacağıma" diyor bacağı kopasıca, hayda topla toplayabilirsen.
tamam anneler zaten yetenekli ama hakkımız yenmesin biz de anlardık hani. " ahaha noldu anne niye kırpıyorsun gözünü durmadan" diye kim diyebilmiş annesine? anlardık işte. hangi hareket ne manaya gelir bilirdik daha çocuk yaşta.
kaşlarını aşağı yukarı hareket ettiren anne: biri bir şey sordu mu yanıtın "hayır" olmalı ya da bir şey mi istedin annenden ( ki bizimde vardı kimseye çaktırmadan anneden bir şey isteme kabiliyetimiz) "hayır" diyemeyen annenin "otur oturduğun yerde" deme şekliydi bu da.
dişlerini göstermeden gülen gülümsemesi yüzünde donan anne: yanlış bir şey demiş ya da yapmışsın belli, diyemedi bir şey. herkes gülerken sana, "ay ne sevimli şey" diye kafanı okşarlarken annen kalakaldı öyle. akabinde kısılacaktır ama gözleri. şaşırttın kadını tabii.
gözüyle sürekli aynı yönü işaret eden anne: ne yönde durman gerektiğini işaret ediyor ki anlaşılması en kolay hareketti bu. gözü yerinden çıkacak gibi olduğu için korkuturdu da çocuğu.
öyle ki bize bir şey sorulduğu zaman hemen bakardık annemizin yüzüne. ikram edildiyse bir şey, canımız da istemiyorsa, anne de kafasını onaylar gibi sallıyorsa, alıp yerdik hemen ya da bilirdik misafirlikte sözün çok önemli olmadığını. ağzından çıkan laf ne olursa olsun yüzünde söylediğini destekler bir ifade arardık hep.
işte o benim annem, hatta buradaki sayısız yazarın annesi. Klasik Türk kadınıdır o, candır. Kızgınlığını, laf sokmasını, ne bileyim efendim hoşlandığı, beğenmediği şeyleri ve bilimum duygularını gözlerinden mimiklerinden pat diye anlarsınız.
