bedeli ağır bir vasıftır.istanbula uzak olanın belki iç geçirerek yaşamak istediği bir şehir,içinde yaşayanın trafik,gürültü,karmaşa,güvenlik gibi problemlerle her dakika gidicem buralardan diyip gidemediği şehirdir.nimetlerinin çokluğundan mıdır yoksa alışkanlıktan mıdır bilemiyorum gidiemiyoruz işte.
-abi nerelisin?
-istanbul.
-yok öyle değil esas nerelisin?
-istanbul.
-baba nereli?
-istanbul.
-anne nereli?
-istanbul.
-dede?
-istanbul.
-ondan önce?
-ne biliiim abi tarih kitabı mıyım ben?bizim sülanenin hepsi istanbullu.
-haaa...anladım o zaman sen rum'sun.
insanları bir türlü inandıramadığınız olgudur. onlara göre istanbullu diye birşey yoktur. illaki biryerlerden gelmiş olmalısınızdır.
+yigenim sen nirelisin?(elemanı gözünüzde canlandırmaya çalışın)
-istanbulluyum abi
+nasıl yani, baban nereli
-oda istanbullu abi
+deden?
-oda istanbul abi, hatta onun babasıda istanbullu
+onun babası
!!!
bu diyalog ademle havvaya kadar gider. en son dünyalı olduğum konusunda fikir birliğine varılır. kan çıkmadan yola devam edilir.
gurur verici bir şeydir. istediğin anda sahile inmektir bazen. gece 10'dan sonra bazı sokaklardan geçememektir. haydarpaşa tren garına indiğiniz anda kalbinizin hıphızlı atmasıdır. yosun kokusunu ve martıları özlemektir, vapurdan martılara sigara izmariti, simit atmaktır.
bazen dışlanmaktır. sınıfta adanadan gelen 3 kız arkadaş benimle istanbulluyum diye konuşmuyorlardı lan. sanki sikecem mına koyim. bir de bunlar üniversite öğrencisi...
