iki kıtayı birbirine bağlayan tarihi ve modernizmi iç içe barındıran eşsiz bir metropoldür. Bizans ve Osmanlı’nın başkentliğini yapmıştır. Ayasofya, Topkapı Sarayı ve Sultanahmet Camii gibi simgeleriyle geçmişin ihtişamını bugüne taşır. Boğaz kıyısında yürümek hatta günübirlik boğaz turu yapmak örneğin https://discoverturkeytou...our-with-a-private-guide/ gibi, Kız Kulesi’ni seyretmek ya da Galata Kulesi’nden panoramik manzaraya bakmak, istanbul'un romantik ve tarihi atmosferini hissetmek için harikadır
tabii her şey bu kadar tozpembe değildir. Trafiğin keşmekeşliği, 16 milyon insanın birbiri üzerine çıkarcasına hayat mücadelesi vermesi, kötü şehir planlaması, yeşil alanların yetersiz oluşu, binbir ırktan insanın şehrin güvenliğine ket vurması gibi sorunlar istanbul'u sadece gezilebilir kılıyor. yaşaması zor, keşfetmesi paha biçilemeyecek bir şehirdir bana göre.
Beklenen büyük istanbul depremi olunca istanbul tam bir kaos ve ölüm labirentine dönüşecek
labirent
(l ince okunur), Fransızca labyrinthe
1. isim Çıkış yeri kolay bulunamayacak kadar karışık koridorları olan yapı:
"Bu labirentte yolumu kaybedip gitmem işten değildi." - Yakup Kadri Karaosmanoğlu
2. isim, mecaz içinden çıkılması güç veya imkânsız durum, sorun.
istanbul içten içe çürüyen gündüzleri bile ruhu alacakaranlık ekonomisi alt üst sosyolojisi dağılmış merkezi hükümet tarafından bile artık pekte ciddiye alınmayan göçmenler tarafından istila edilmiş her an çöküşü beklenen bir şehirdir şehir yıllarca popülist belediye başkanları tarafından ihmal edilmiş bürokrasisi sistematik yolsuzluğun dibini sıyıran ve insanların devlet mekanizmasına güveninin neredeyse sıfırlandığı bir enkaz haline gelmiştir elbette her şehirde suç ve sistematik yolsuzluklar olabilir ve olacaktır da fakat istanbulda suç şehir yönetiminin ve kolluk kuvvetlerinin belirlediği alanlardan çoktan taşmış yaşamın kendisi haline gelmiştir bu yönüyle istanbul zaten içten içe kendisini yok etmesi gereken bir şehirdir bir toplumdan bir yığına dönüşen kitleleri barındıran yüzlerce şehir isyanlar veya toplu histeri krizleriyle tarihin karanlık sayfalarına gömülüp gitmiştir istanbul şehrinin kendini yok etmesi sosyolojik olarak kaçınılmazdır şehirler önce yükselirler sonra savaşlar kötü yönetimler siyasi krizler kaynak kıtlığı göçmen istilaları depremler gibi sebeplerle yıkılırlar istanbul'daki problemin kökeni şehri yozlaştıran mafya babaları hırsızlar katiller tecavüzcüler esrar satıcıları göçmenler politikacılardan ziyade toplumun yapısal olarak karakterini kaybetmesi ve bireylerin bu güvensizlik ortamında toplumla ve kültürle bağını koparıp yalnızlaşmasıdır çünkü yığınların içinde yalnızlaşan bireyler korkarlar korku öfkeye öfke ise şiddete sebebiyet verir evet fakirlikte istanbul için çok ciddi bir problemdir fakat ekonomi dediğimiz kavram da temelde güven ortamı ister hukuğun düzenin olmadığı istanbulda yaşayanlar kapitalizm sömürüsünün cenderesinin kapanında ezilmektedirler özetle istanbul bir girdabın içerisindedir ve şehirdeki problemin basitçe tanımı toplumsal çözülmedir zaten toplumsal olarak çözülmüş olan istanbulun tabutuna beklenen büyük istanbul depremi son çiviyi çakacaktır.
istanbul, tarih ve yaşamın bir arada dans ettiği, her köşesinde bir hikaye barındıran bir şehir. Bir ayağı Asya’da, diğer ayağı Avrupa’da; sanki iki kıtanın flört ettiği, bu flört sonunda bir de kafe açmaya karar verdiği yer. Boğaziçi’ni geçerken dikkatiniz dağılmasın, çünkü her an bir martı kafanıza konabilir. Ama merak etmeyin, onlar insana "hoş geldin" derken o kadar da kibar değiller!
Yüzlerce yıllık tarihiyle istanbul, adeta bir zaman makinesi gibi. Süleymaniye Camii’nin gölgesinde otururken, bir yandan Haliç’in serin rüzgarını hissediyorsunuz. Bir dakika sonra ise kafede sipariş verdiğiniz Türk kahvesinin yanında sunulan lokum, sizi geçmişe götürüp Osmanlı sarayında hissettirebilir. Gerçi bazı yerlerde kahvenizi beklerken, garsonun Instagram filtrelerini tartıştığını duyabilirsiniz. işte bu, istanbul’un modern ve gelenekseli harmanlayan eşsiz komedisinin bir parçası!
istanbul sokakları, kaybolmak için birebir! Bir yandan Kaydıraklı Rüzgarı ile dolu Taksim Meydanı’nın kalabalığında kaybolurken, diğer yandan Kadıköy’deki nostaljik bir kitabevi bulmanız an meselesi. Ama dikkat! Yolda bir simitçi görürseniz, hemen yön değiştirin; zira o simitlerin cazibesi, sizi peşinden sürükleyebilir. Sonuç olarak, istanbul bir labirent gibi; siz kaybolursanız, bir çay bahçesinde dinlenmeye karar verin ve hayatın tadını çıkarın! Haydi kolay gelsin ulucu istanbullular..hayat size guzel.
olur.
daha detaylandırırsak istanbulun tüm sokak ve caddeleri dümdüz bir şekilde denize ulaşmalıdır. bu hem hava kirliliği hem denize ulaşım hem de navigasyonsal anlamda çok faydalı olacaktır.
misal şişliden vurucan dozeri kabataş, eminönü ne dik dik yollar yapıcan. valla bak. çoh güzel olur.
