topkapı metro istasyonunda yakalandığım şehrin gökyaşları. sarı minibüslerle edirnekapıya geçtim. oradan karagümrük durağı.
o duraktan eve koşar adım yürümeme rağmen eve vardığımda şehrin gökyaşları paçalarımdan akıyordu.
fatih'i de fena vurmuştur. terlik ve şortla markete çıkmıştım, orada mahsur kaldım. baktım duracak gibi değil, yaratıcılığımı konuşturup poşetleri birleştirip yağmurluk yaptım kendime, ayağıma da geçirmeyi ihmal etmedim tabi. bütün vücut poşetlere sarılı, insanların şaşkın bakışları içinde evin yolunu tuttum. o sağanak altında hiç te ıslanmadım. beyin bedava.
güngören deki kekoları bile evlerine sokma başarısını gösterebilen fırtınadır. sokakta çekirdek kola yapıp böğüre böğüre konuşan çavolardan bir tane kalmadı. bu dip köşe temizlik için tişikkirlir ama umarım kimse bu yağmurda sokakta yalnız başına kalmaz. allah darda kalan kullarının yar ve yardımcısı olsun.
