istanbul da yaşayıp da aklından geçirmeyenin olmadığı fikirdir. ama hayat şartları, para kazanma ihtiyacı, iş bulma problemi ve bozuk da olsa kurulu düzen malesef insanları bu berbat şehirde yaşamaya mecbur bırakmaktadır.
cesaretini toplayan ve fırsatını bulup kaçanları kıskanmamak elde değildir.
Daha bu sabah gazetesinde serap ezgü'nün hayatını görünce içimi yeniden kımıl kımıl yapan istektir.
Ha bugün ha seneye diye diye isteklerin gerçekleşemediğini gördükçe insan daha çok hüsrana uğruyor. 'hayırlısı' demek ise artık işe yaramıyor. ben gerçekten gitmek istiyorum. *
sayılabilecek o kadar neden var ki... devamlı trafiği, huysuz kalabalığı, dengeleri bozan stresi, bitmek bilmeyen telaşı...
istanbul'u sonradan görenler "bu şehirde yaşamaya nasıl katlanıyorsunuz?" diye sorduklarında verilebilecek edebiyat parçalaması cevaplarımız vardır illaki ama istanbul'da doğup büyümüş olanlarda bile devamlı bir bıkkınlık hali varken neden hala bırakamıyoruz? neden terk edip gidemiyoruz bu şehri?
ne güzel alternatifler var halbuki. sinop gibi, muğla gibi. illaki köyde yaşa diyen de yok, şehir hayatından vazgeçme ama daha iyi şartlarda yaşa değil mi?
istanbul'u terk etmek yapılması gerekendir. gecikendir. elbet bir gün yapılacaktır da umarım "geç kalmışız"la başlayan cümleler kurdurmaz.
son günlerde ciddiyetle düşünülendir. ama bir de gidince geri dönmesi var ya istanbul dan daha güzel bir şehre gidilmeli ya da istanbul dan çok uzağa gidilmeli.
tam bir yıl önce yaptığım eylem. sonrası pişmanlıkları doğuruyor tabi. istanbul güzel. istanbul bir çok kusuruna rağmen deliler gibi aşık olduğunuz insan gibi.
Yaşanmaz sanılıyor ama yaşanıyor. iki yıldan beri acıta acıta alıştırılıyor. ordayken gitmek istersiniz ama gidince de dönmek istersiniz. kalkıp da yine büyük şehirlere değil de küçük, sessiz, sakin anadolu şehirlerine gidin. hayat daha yavaş akıyor. para bir şekilde kazanılıyor. daha çok insanla gerçekten samimi oluyorsunuz. yol derdiniz olmuyor, hava temiz. milyonlarca insanın yapmasını beklediğim eylemdir.
Bugün toplu taşımaya bindim toplam 6 defa ve gerçekten düzenli olarak bu toplu taşımayı kullanan istanbul halkını takdir ettim. Sabır isteyen bir şey. Zeytinburnu'nda travmaya bindik o bile kabus gibiydi. Aklıma yalnızca bu şehirden gitmek geldi. Bu kadar kalabalık normal değil.
