insan yalnızlığı ve bir o kadarda dostlarını özleyebilir bu şehirde. sevdiklerinin orda yerinde olduğunu bilmek huzur verir belki insana bu şehirde, ama erişilemiyecek olmaları da bir o kadar hüzün.
istiklalde bir yürümektir kar yağarken, beyoğlu sırtlarından kaçak gözlerle bakmaktır sarayburnu ve halice şairin dediği gibi, ortaköyde bir bira içmek, vapurda martılara simit atmak, sabaha karşı sokaklarında dolaşmaktır belkide en güzeli...
"Konstantiniyye (istanbul) muhakkak fethedilecektir. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandandır; ve onu fetheden ordu ne güzel ordudur!" hadis i şerif
ta 1400 yıl öncesinden bir müjde. anlayabilene tabiki.
yok trafiği, yok pahalılığı, yok kapkaçı derseniz sevilecek yer yok dünyada. piyer lotide çay, nevizade de rakı, fransız sokağında şarap, beşiktaş' ta nargile, kemancı da bira için, ondan sonra nefret edin bir de . istanbul' dan ancak o orada dururken orada yaşayamamaktan ötürü nefret edilebilir.
(bkz: gösterip vermeyen şehir)
insanın sürekli düşünmesini, aklını kullanmasını sağlayan bir şehir olması. ee burada yaşamak kolay değil her türlü inliğe cinliğe karşı kafa kullanıp kurtulmak lazım.
