istanbul'u satıyorum gözlerim kapalı,
haydarpaşa'yı otel yapıyorum utanmadan,
ne kaldı ki satmadık?
istanbul'u satsam ne çıkar.
ranttın dibine vuruyorum,
doymuyorum, doymayacağım.
istanbul'u satıyorum gözlerim kapalı,
tarihiyle beraber beş parasız..
istanbul'u satıyorum, gözlerim kapalı...
soldan bir abla yanaşıyor, kıyafeti yamalı..
"tanesi kaça?" diye soruyor, almayacak belli.
"aklından kaç geçiyor abla?" diyorum, kısık sesli.
"neden tekli değil bu şehir, oysa ki herkes yalnız?"
"bozamayız takımı abla, tek giderse pahasız."
usulca uzaklaşıyor abla, giderken sanki teyze olmuş;
lüle saçlarına aklar düşmüş, bu şehir onu da bozmuş.
istanbul u satıyorum gözlerim kapalı
önce bacaklarınız titriyor.
yavaş yavaş geçiriyorum kazıkları
çığlıklar çığlıkların içindesiniz.
sikimde bile olmuyor.
istanbul u satıyorum gözlerim kapalı
